Wyobrażenia Boga OjcaDla chrześcijanina Jego istnienie jest faktem oczywistym. Stworzył niebo i ziemię. W sposób definitywny i całkowity objawił się w Jezusie Chrystusie. Jest pierwszą Osobą Trójcy Świętej. Bóg jest niczym nie ograniczony (por. Iz 6,1, 1 Kri 8,27), z niczym nieporównywalny (por. Ps 139,7-12), posiadający absolutną władzę nad istnieniem oraz przyszłością (por. Wj 3,13).Bóg jest pełnią istnienia i wszelkiej doskonałości. Z siebie samego jest tym wszystkim, czym jest. Prawdą i Miłością. Bogiem żywym, wiernym i współczującym, który pamięta o swoich obietnicach. Bliski ludziom, miłosierny i litościwy. Objawiając się Izraelowi wyjawił swoje imię Jahwe - "Ja Jestem, który Jestem". Do XII wieku nie było ściśle określonego figuralnego typu Boga Ojca, o którego wyglądzie mówi zarówno Stary Testament ("uczyńmy człowieka na nasz obraz, podobnego nam" - Rdz 1,26). Żydzi jednak, wierni swym przepisom, nigdy nie sporządzali podobizn Boga Ojca. Dopiero późniejsze wieki zaczęły to czynić, lecz tylko w postaci symboli. Najdawniejszym i najczęściej spotykanym znakiem Boga Ojca jest prawica Boża - symbolizująca ingerencję Boga w życie doczesne człowieka. Przedstawiano ją jako dłoń z dwoma błogosławiącymi palcami wyłaniającą się z obłoków. Przedstawienie takie powstało ze sztuki żydowskiej, a później przejęła to sztuka wczesnochrześcijańska. W Polsce wysuwająca się z obłoków prawica Boża na tle krzyża jest częstym motywem zdobiącym pateny romańskie, np. złotą patenę z grobu nieznanego opata z Tyńca, ołowianą - z grobu bpa Maura (początek XII w. - Wawel), srebrną - okoloną napisem z XII w. z Tumu pod Łęczycą. Od XVII w. Boga Ojca i Opatrzność Bożą ukazywano w symbolu otwartego okna umieszczanego na obłokach, w równobocznym trójkącie otoczonym promieniami, z których niekiedy wyłania się także prawica Boża. W sztuce wczesnochrześcijańskiej ukazywano figuralne przedstawienia Boga Ojca w postaci młodzieńczego Chrystusa. Najwcześniejszym tego typu wizerunkiem jest mozaika z IV w., (bazylika S. Constanza, Rzym), na której Bóg Ojciec wręcza tablice Dekalogu Mojżeszowi. W Polsce częsta jest scena przedstawiająca Boga Ojca przemawiającego do Mojżesza w krzaku ognistym (grawerunek na złoconej czaszy srebrnego kielicha z Trzemeszna z drugiej połowy XII wieku w katedrze w Gnieźnie, inicjały figuralne Biblii Jarosława Bogorii z 1373 r.). Przedstawianie Boga Ojca jako sędziwego starca z białymi włosami i brodą wywodzi się ze sztuki bizantyjskiej, która właśnie tak przedstawiała Przedwiecznego. Pod wpływem sztuki zachodniej, która już w Psałterzu utrechckim zainicjowała próby wyodrębnienia osób Ojca i Syna, zaczęto od XI w. na Wschodzie tłumaczyć Przedwiecznego jako pierwszą osobę Trójcy Świętej, np. Bóg Ojciec w scenie chrztu Chrystusa stoi obok Niego, a na banderoli znajduje się grecki napis: "Ten jest mój Syn umiłowany, w którym mam upodobanie" (Mt 3,17). (Fresk z XII w. w kościele Panagia-Chalkeon, Saloniki.) Okres późnego gotyku i pierwszej fazy renesansu ukazuje Boga Ojca w stroju i z atrybutami władców ziemskich, w pełnym renesansie zaś jako wszechmocnego Jahwe, władcę nieba (Rzym, kościół S. Marco Zwiastowanie Maryi, Rafael, Wizja Ezechiela z 1518 r., Galeria Pitti, Florencja). Tego typu wyobrażenia malowali: Perugino i Michał Anioł (jego Bóg Ojciec z Kaplicy Sykstyńskiej emanuje wszechmocną siłą twórczą i boskim majestatem. W okresie baroku artyści nawiązywali do Rafaelowego typu Boga Ojca. Ukazywano Go też zasiadającego na tronie ozdobionym rzeźbami 12 apostołów i główkami aniołów, co ukazuje kamienna figura przydrożna w Podskalu w Kieleckiem. Na początku XX wieku artystą, który w nowym ujęciu ukazał Boga Ojca był Stanisław Wyspiański, tworząc dla kościoła Franciszkanów w Krakowie wspaniały witraż pt. "Stań się", ukazujący Boga Ojca jako stwórcę nieba i ziemi. Z niego chyba czerpał pomysł Wincenty Gawron, który na początku II wojny światowej zaprojektował do kościoła w Limanowej witraż Opatrzności Bożej, na którym Bóg Ojciec rozwartymi ramionami błogosławi Mat- kę-Polskę, którą wyobraża młoda dziewczyna w ludowym stroju, trzymająca w swych ramionach białego orła, któremu z nóg spadły okowy niewoli. Tekst i zdjęcia JAN URYGA
|
[ Strona główna ] |
Modlitwy | Zagadki | Opowiadania | Miłość | Powołanie | Małżeństwo | Niepłodność | Narzeczeństwo | Prezentacje | Katecheza | Maryja | Tajemnica Szczęścia | Dekalog | Psalmy | Perełki | Cuda | Psychotesty | Polityka Prywatności | Kontakt - formularz | Kontakt
© 2001-2023 Pomoc Duchowa |