św. Wiktoria(żyła w III wieku)
Z kryzysem politycznym i gospodarczym szedł w parze również kryzys religijny. Wielu obywatelom nie wystarczała już świadomość istnienia bogów, lecz pragnęli kontaktu z nimi. Rosła też potrzeba czystości pojmowanej w kategoriach moralnych. Nie znajdując w starych kultach, szukali tego gdzie indziej. W chrześcijaństwie znajdowali jedno i drugie, czyli kontakt z żywym Bogiem w Jezusie Chrystusie i ideały czystości moralnej w osobie Jezusa, w Najświętszej Maryi Pannie i w Świętych Pańskich. Sytuacja ta, w jakiej znalazło się wówczas imperium rzymskie, sprzyjała rozwojowi chrześcijaństwa, ponieważ wzrastała wtedy liczba nawracających się pogan i przyjmujących chrześcijaństwo, wśród których znalazła się święta Wiktoria, dziewica i męczenniczka. Umacniała się także wewnętrzna organizacja Kościoła. W tym czasie wzrastała również liczba męczenników. Władze rzymskie bowiem, wierne starym porządkom, przyczynę tych wszystkich kryzysów, klęsk i niepowodzeń widziały w chrześcijanach. Ich zdaniem oni prowokowali bogów do gniewu przejawiającego się w owych niepowodzeniach i klęskach. Dlatego cesarze podejmowali inicjatywy prowadzące w rezultacie do prześladowania chrześcijan. Cesarz Decjusz (240-251) pragnął umocnić jedność rzymską wokół tradycyjnej religii. W tym celu wydał on w 250 roku nakaz, aby wszyscy (bez wyjątku) obywatele składali ofiary bogom. Dla chrześcijan była to poważna próba wiary. Wielu z nich świadczyło wtedy o swojej wierze i miłości do Chrystusa, mocniejszej niż śmierć. Wśród tych bohaterskich męczenników znalazła się też święta Wiktoria. Zdecydowanie poszła za Chrystusem, Królem męczenników, by wejść do Jego Królestwa wiecznej radości. Natomiast cesarze ze swoimi namiestnikami i prefektami nie pozyskali sobie przychylności wymyślonych bożków. Zaś krew nęczenników stała się nasieniem nowych zastępów chrześcijan, jak zaświadcza Tertulian, jeden : ówczesnych pisarzy.
Aresztowani chrześcijanie musieli przechodzić przez procedurę sądową, zgodnie z wymaganiami prawa rzymskiego. Każdego przesłuchiwał sędzia. Cały przebieg procesu, wyrok i jego wykonanie, były stenografowane i przechowywane w archiwach państwowych. Chrześcijanie obecni na procesie również sporządzali notatki dla swoich potrzeb. Opisy męczeństwa bohaterów odczytywali na nabożeństwach, co bardzo mobilizowało ich do wierności Chrystusowi i napełniało nadzieją szybkiego połączenia się z Nim. Gdy władze to spostrzegły, zaczęły konfiskować i niszczyć "akta męczeństwa". Kiedy zaś po prześladowaniach usiłowano je zrekonstruować, okazało się, że pamięć jest zawodna, wskutek czego w "Historiach męczeństwa" znalazły się zmiany, zniekształcenia i dodatki. Na bazie tych historii pod koniec starożytności powstała nowa forma literacka zwana "legendą o świętych". Charakteryzowała się ona cudami, nadzwyczajnymi zdarzeniami, dramatycznością, dialogami, nawróceniami, opisem tortur, kontrastem między jasnymi typami ludzi (męczennicy), a ciemnymi (sędzia, kat). "Legendy" pisano "ku zbudowaniu czytelników", nie troszcząc się zbytnio o prawdę historyczną. Mimo to, zawierają one jakieś cenne ziarno prawdy.
Nasze wiadomości o świętej Wiktorii, dziewicy i męczennicy czerpiemy z legendarnych Historii męczeństwa, z Acta Yictoriae (akta te historycy odrzucają) i De virginitate, (traktat o dziewictwie) Adelhelma (709). Wczesny i wyraźny kult świętej Wiktorii świadczy, że bez wątpienia jest postacią historyczną. Z tego co nam przekazała tradycja, sięgająca czasów starożytnych, Wiktoria żyła w połowie III wieku w Sabinie pod Rzymem. Miała poślubić niejakiego Eugeniusza, poganina. Przyczynąjej śmierci męczeńskiej było to, że odmówiła mu ręki. Nie chciała także składać wymaganej przez cesarza ofiary bożkom. Wobec tego narzeczony wydał ją jako chrześcijankę i zażądał, by posłano ją na śmierć. Śmierć męczeńską poniosła za cesarza Decjusza (249-251), a więc około 250 roku. Na podstawie tych wiadomości ułożono elogium czyli krótką pochwałę umieszczoną w Martyrologium Romanum, czyli w księdze liturgicznej będącej zbiorem elogiów o świętych na cały rok liturgiczny. W dawnym martyrologium, elogium o świętej Wiktorii brzmi następująco: "W Rzymie podczas prześladowania cesarza Decjusza cierpienie świętej Wiktorii, panny i męczenniczki. Zaręczona z Eugeniuszem, poganinem, nie chciała ani go poślubić, ani złożyć ofiary bożkom, a równocześnie pozyskała mocą zdziałanych cudów wiele panien dla Chrystusa. Narzeczony wobec tego zażądał, aby kat przebił jej serce". Obecne elogium bardziej krytyczne i uwzględniające nowsze badania brzmi: "W Subiaco, we Włoszech, świętej Wiktorii, męczennicy. Zginęła zapewne w Sabinie pod Rzymem. Tam też dobrze zaświadczony został jej wczesny kult. Nieco później swój piękny wyraz znalazł on na mozaikach raweńskich. Relikwie po wielu perypetiach przeniesiono do Subiaco, gdzie do dziś dnia oglądać można grobowiec męczennicy".
Dobrze udokumentowany jest wczesny kult świętej Wiktorii, dziewicy i męczennicy. Jej imię występuje w starych martyrologiach, co świadczy o obchodzeniu w liturgii jej wspomnienia. Pierwotnie w martyrologium występowała wraz ze świętą Anatolią. W ślad za kompilatorem Usuardem, to jest od 875 roku, martyrologium rzymskie głosi jej chwałę oddzielnie pod datą 23 grudnia. Najstarszy jej wizerunek widnieje w jednej z mozaik z VI wieku w Rawennie, w kościele świętego Apolinarego. Kult jej zatem musiał być rozwinięty wówczas, skoro potwierdzenie znalazł w odległej Rawennie. O kulcie świętej Wiktorii umęczonej za wiarę świadczy także przeniesienie jej relikwii do Subiaco, gdzie do dziś dnia oglądać można grobowiec męczennicy otaczany czcią. ks. Tarsycjusz Sinka
|
Według starej tradycji święta Wiktoria, męczennica, żyła w połowie III wieku w Sabinie (Subiaco) pod Rzymem. W tym czasie coraz bardziej ujawniał się koniec imperium rzymskiego. System obrony jego granic przestał być skuteczny, cc wrogom zewnętrznym pozwalało raz po raz napadać na miasta rzymskie, niszczyć je i rabować. Załamywała się też wewnętrzna spoistość olbrzymiego państwa na skutek obejmowania władzy cesarskiej drogą usuwania rywali (z reguły nie umierali śmiercią naturalną), a także prowadzonych wojen domowych. Zniknął dobrobyt poprzednich wieków. Zaś zwiększanie podatków na wojsko rozdrażniało tylko obywateli, bo i tak nie zapewniało im bezpieczeństwa.
Tajemnice Bolesne Różańca Świętego
św. Gerard z Brogne
Modlitwa do św. Gerarda z Brogne
Modlitwa do św. Franciszka Borgiasza
Z różańcem - w drogę każdego dnia
Katechizmowe pytanie: Kim jest Bóg?
Tajemnica Szczęścia
Godzina Łaski
Modlitwy do św. Rity
Litania do św. Józefa
Jezu, Ty się tym zajmij - Akt oddania się Jezusowi
Modlitwa o Cud| [ Strona główna ] |
|
Modlitwy | Zagadki | Opowiadania | Miłość | Powołanie | Małżeństwo | Niepłodność | Narzeczeństwo | Prezentacje | Katecheza | Maryja | Tajemnica Szczęścia | Dekalog | Psalmy | Perełki | Cuda | Psychotesty | Polityka Prywatności | Kontakt - formularz | Kontakt
© 2001-2023 Pomoc Duchowa |