|
"Placki grzechu warte" Kto nie lubi placków z jabłkami? Nawet amatorzy kolejnych cudownych diet nie są w stanie oprzeć się smakowitemu daniu. Delikatne placuszki, aromat jabłek, wszystko podane na słodko. Zimą można kupić owoce twardsze i lekko kwaskowate. Latem i jesienią mamy szeroki wybór: znaną z szarlotek renetę, słodko-winne idaredy, popularne lobo, kruche papierówki lub soczyste antonówki. Co kto woli. Miękkie odmiany niemal rozpływają się w cieście, twardsze - nadają plackom wyraźny charakter. - Kiedy odwiedzam mamę i z daleka unosi się zapach smażonych placków, czuję, że wróciłem do domu. Mama o tym wie, dlatego mimo swojego wieku zawsze stara mi się zrobić taką niespodziankę - mówi ks. Rafał z jednej z podkarpackich parafii. - Kojarzą nam się dawne lata, kiedy razem z rodzeństwem zasiadaliśmy do stołu nad wielkim talerzem placków, a co sprytniejsi potrafili sobie "załatwić" te chrupiące prosto z patelni. Potem podjadaliśmy je jeszcze następnego dnia, kiedy robiły się bardziej wilgotne i kwaskowate. Próbowałem nawet kilka razy podsunąć przepis naszej gospodyni. Biedaczka starała się, ale to nigdy nie smakowało jak u mamy - śmieje się ks. Rafał. - Za tydzień planuję właśnie odwiedzić mamę i coś czuję, że przywita mnie plackami. Z czystym sumieniem zjadam każdą ich ilość. Ód kiedy mówi się, że owocem podarowanym Adamowi przez Ewę była najprawdopodobniej brzoskwinia, jabłka można już jeść bez wyrzutów sumienia, a placków z jabłkami grzech byłoby samemu nie zrobić. Dodajmy, że są różne szkoły, jeśli idzie o ciasto na placki: jak poniżej, na bazie zsiadłego mleka, kefiru lub z wodą, bez proszku, z drożdżami... Smacznego!
Marta Troszczyńska Tekst pochodzi z Tygodnika  5 września 2010
[ Powrót ] |
2 jajka 
| [ Strona główna ] |
|
