Święty Idzi w Warszawie - Rozważania

Od października spotykamy się na cotygodniowej modlitwie w domu Małych Braci Jezusa przy ulicy Brzeskiej na warszawskiej Pradze. Co drugi tydzień po modlitwie przygotowujemy kanapki i wyruszamy na Dworzec Wschodni i Centralny, by szukać bezdomnych. Mamy 30, 40, 50 bułek, herbatę, jabłka i coś słodkiego. Coś, co smakowałoby każdemu z nas. Nie mamy żadnej recepty na bezdomność, nie próbujemy zastępować pracowników socjalnych i nie dorastamy do pięt wielu innym grupom, które regularnie opiekują się bezdomnymi. Chcemy jednak robić to, co potrafimy i możemy - starać się zaprzyjaźnić z bezdomnymi, którzy zazwyczaj doświadczają jedynie pogardy. Wysłuchać ich historii, razem pożartować, dać poczucie, że ktoś o nich pamięta i chce poświęcić im odrobinę swego czasu. Większość na ulicę zaprowadził alkohol, część nie jest już w stanie przerwać ciągu. Utrata pracy, śmierć kogoś bliskiego, wykwaterowanie, choroba psychiczna, ucieczka przed prawem - są różne powody.

Przyjaźń z ubogimi, której próbujemy się nauczyć w warszawskiej Wspólnocie św. Idziego, jest tym, co charakteryzuje każdą Wspólnotę SanfEgidio na świecie. Ma różne wymiary - obejmuje niepełnosprawnych, chorych, m.in. na AIDS, ludzi starszych i samotnych, dzieci, więźniów czy uchodźców. Jej źródłem jest więź i przyjaźń z Jezusem. Wszystko zaczęło się w 1968 r. w Rzymie, gdy grupa licealistów na czele z Andreą Riccardim - dziś profesorem historii na Terza Universita di Ro-ma - po lekcjach biegała do rzymskich slumsów, by zbierać dzieci biedaków i imigrantów i uczyć je czytać i pisać. "Była to, można powiedzieć, odpowiedź na zawarte w konstytucji ŤGaudium et spesť słowa o konieczności przeżywania przez chrześcijan radości i nadziei, smutku i trwogi wszystkich ludzi, począwszy od tych najbardziej oddalonych" - powiedział kilka lat temu Andrea Riccardi w wywiadzie dla miesięcznika "Znak". Wspólnota za swą siedzibę obrała kościół św. Idziego na rzymskim Zatybrzu, od którego przejęła nazwę. W 1986 r. została oficjalnie uznana przez Stolicę Apostolską za międzynarodowe publiczne stowarzyszenie wiernych. Dzisiaj działa w 70 krajach, skupiając około 50 tysięcy osób. W Polsce jest obecna w Stargardzie Szczecińskim, Szczecinie oraz Chojnie.

Sercem każdej Wspólnoty, także warszawskiej, jest modlitwa - zarówno osobista, jak i wspólna, oparta na słuchaniu i rozważaniu słowa Bożego. Ważnym rysem Wspólnoty jest pamięć o świadkach wiary, którzy oddali życie za Ewangelię. Troskę o tę pamięć, a także kościół św. Bartłomieja na rzymskiej wyspie Tiberiną, przy którym istnieje kaplica męczenników XX wieku, w 2000 roku powierzył wspólnocie papież Jan Paweł II.

Działalnością, z którą Sant'Egidio jest jednak zazwyczaj najbardziej identyfikowana, jest zaangażowanie na rzecz pokoju, ekumenizmu i dialogu międzyreligijne-go, za co bywa często określana jako "za-tybrzańskie ONZ". Członkowie Wspólnoty wielokrotnie byli proszeni o mediacje w rozmaitych konfliktach. W 1992 r. doprowadzili do podpisania pokoju kończącego szesnastoletnią wojnę domową w Mozambiku. Na prośbę papieża Jana Pawła II co roku organizują też międzyreligijne spotkania "w duchu Asyżu", będące kontynuacją modlitwy o pokój, jaka w 1986 r. zgromadziła w Asyżu przedstawicieli religii świata. W 2007 r. w Neapolu w spotkaniu wzięli m.in. udział: patriarcha ekumeniczny Konstantynopola Bartłomiej I, metropolita Cyryl, dzisiejszy patriarcha Moskwy i Wszechrusi, naczelny rabin Izraela Yona Metzger, prymas Wspólnoty Anglikańskiej Rowan Williams oraz osobistości świata islamu. W 1989 r. modlitwa ta miała miejsce w Warszawie, dla upamiętnienia 50-lecia wybuchu II wojny światowej. W tym roku Polska po raz kolejny będzie gospodarzem spotkania "Ludzie i religie". Na zaproszenie kard. Stanisława Dziwi-sza i Wspólnoty SanfEgidio do Krakowa między 6 a 9 września przyjedzie kilkuset przedstawicieli i zwierzchników różnych wspólnot religijnych, przywódcy polityczni i działacze społeczni, by - każdy w swojej tradycji - modlić się o pokój. Niespełna rok temu, właśnie po spotkaniu kilkudziesięciu młodych przedstawicieli wspólnot z różnych krajów z kard. Dziwiszem, zdecydowaliśmy się rozpocząć przygodę z SanfEgidio także w Warszawie. Dlaczego? Bo każdy z nas intuicyjnie odnajduje w niej swoją drogę do pełniejszego życia Ewangelią.

Magda Wolnik Tekst pochodzi z Tygodnika Idziemy, 31 maja 2009 Wasze komentarze: ania b.: 12.09.2009, 02:40 pozdrawiam serdecznie ze wspólnoty św.Idziego ze Szczecina (1) Autor Treść Nowości św. Ekspedyt Modlitwa do św. Ekspedyta Litania do św. Ekspedyta św. Elfeg św. Leon IX Urodziny jeżyka Jasia Najbardziej popularne Modlitwa o Cud Tajemnica Szczęścia Modlitwy do św. Rity Litania do św. Józefa Jezu, Ty się tym zajmij - Akt oddania się Jezusowi Godzina Łaski 2023 Poprzednia [ Powrót ] Następna