ks. Roman Zarzycki

Kapłański szlak jego życia prowadził przez Gdańsk (1973-76), gdzie pracował jako duszpasterz przy ówczesnej kaplicy Matki Bożej Częstochowskiej, przy ul. Marii Skłodowskiej-Curie, a następnie Lublin (1976-78) - tu jako duszpasterz mieszkał w domu przy al. Warszawskiej 48 oraz uczęszczał do dwuletniego Studium Pastoralnego przy KUL; później jeszcze w latach 1982-83 podjął studia teologii w Instytucie Teologii Apostolstwa w Ołtarzewie. Kolejne miejsce działalności duszpasterskiej to parafia św. Józefa Oblubieńca w Radomiu (1978-81). W następnych latach jako wikariusz pracował w parafii Niepokalanego Poczęcia NMP w Rynie (1981-85), w parafii Miłosierdzia Bożego w Częstochowie (1985-88) i parafii św. Wawrzyńca Męczennika w Poznaniu (1988-93). Tam zastał go podział prowincji z 25 marca 1993, który włączył go do Prowincji Zwiastowania Pańskiego. Wówczas złożył prośbę o przejście do Prowincji Chrystusa Króla i został skierowany do Lublina. Tu od 25 sierpnia 1993 pełnił funkcję wikariusza w parafii Wieczerzy Pańskiej.

Ksiądz Roman zmarł nagle 11 lipca 2016 o godzinie 15.10 w szpitalu w Zakopanem. Został tam przewieziony w godzinach rannych. Bezpośrednią przyczyną śmierci była sepsa. Uroczystości pogrzebowe śp. ks. Romana odbyły się popołudniu 15 lipca, w pallotyńskim kościele pw. Wieczerzy Pańskiej w Lublinie. Liturgii pogrzebowej przewodniczył bp Henryk Tomasik, ordynariusz radomski. W liturgii uczestniczył też bp pomocniczy archidiecezji lubelskiej Mieczysław Cisło i ok. 60 kapłanów, w tym: księża prowincjałowie obu pallotyńskich prowincji, kapłani i bracia pallotyńscy przybyli z różnych zakątków Polski i świata, księża diecezjalni z dekanatu Lublin-Północ z ks. dziekanem Jerzym Ważnym i ks. dziekan z parafii rodzinnej zmarłego, ks. Tadeusz Dzięga. Licznie obecna rodzina ks. Romana trzymała w rękach białe róże. Ceremoniom pogrzebowym w kościele i na cmentarzu przewodniczył bp M. Cisło. Zmarły spoczął w pallotyńskim grobowcu na cmentarzu przy ul. Lipowej.

Pierwsze lata w kapłaństwie spędzone w Gdańsku i kontakt z ks. Eugeniuszem Dutkiewiczem, wywarły wielki wpływ na jego zaangażowanie w pracę z dziećmi. Miał dar nawiązywania wyjątkowego z nimi kontaktu czy to podczas sprawowanych przez niego Mszy dla dzieci, czy kazań, zwłaszcza dla najmłodszych. Wszystkie swe obowiązki duszpasterskie wykonywał wiernie i gorliwie. Kochał swe kapłaństwo i był mu wierny przy ołtarzu, w konfesjonale, na ambonie czy w kancelarii, której poświęcał wiele czasu. Był człowiekiem wrażliwym, trochę nieśmiałym, ale pogodnym i otwartym, optymistycznie nastawionym do życia. Promieniował wewnętrznym spokojem, solidnością i oddaniem do ostatniego dnia życia.

Posiadał artystyczne zdolności (przygotowywał różne wystawy czy przedstawienia aktorskie, przynależał do orkiestry seminaryjnej, grał na gitarze). Będąc wielkim miłośnikiem opery zgromadził pokaźny zbiór płyt i książek o tej tematyce. Wraz ze swymi gośćmi słuchał utworów muzyki klasycznej i na ich temat mógł opowiadać całymi godzinami. Angażował się w różne prace społeczne (np. pomagał stolarzowi, br. Janowi Wilczyńskiemu, przy budowie ławek dla kościoła w Ołtarzewie) i potrafił wkładać w nie wiele wysiłku, ale i osiągać dobre wyniki. W latach 2000-08 był redaktorem naczelnym "Głosu z Wieczernika" (prowadził też dział Kronika parafialna) - pisma parafii Wieczerzy Pańskiej w Lublinie. Przygotowywał też skład komputerowy tego pisma.

Wasze komentarze:

Jeszcze nikt nie skomentował tego artykułu - Twój komentarz może być pierwszy.

Autor Treść

Nowości 10 grudnia - Wspomnienie Matki Bożej Loretańskiej Modlitwa do Matki Bożej Loretańskiej Litania do Najświętszej Maryi Panny Madonna z Loreto Sługa Boża Wincenta Jadwiga Jaroszewska Myśli serca o dzieciach

Najbardziej popularne Modlitwa o Cud Tajemnica Szczęścia Modlitwy do św. Rity Litania do św. Józefa Jezu, Ty się tym zajmij - Akt oddania się Jezusowi Godzina Łaski 2024

Poprzednia

[ Powrót ]

Następna