Uzdrowiona na duszy i ciele

W kwietniu 1993 roku nastąpiło pogorszenie, znowu ze zdwojoną siłą odezwały się dolegliwości kostne. Wypadały śruby z niedawno zoperowanego uda, wyznaczono mi termin ponownej operacji. Bardzo się bałam, lekarze uprzedzali, że będzie to zabieg ciężki i skomplikowany. Termin wyznaczono na maj.

Namawiano mnie, bym napisała do Lichenia prośbę o modlitwy. Nie chciałam, napisałam "na odczepnego" w ostatniej chwili. Nie prosiłam Matki Bożej o zdrowie, nie łączyłam się w modlitwie przed obrazkiem - pamiątką Mszy św. Płakałam zmęczona bólem i chorobą.

Sąsiadka przyniosła mi wodę z licheńskiego źródełka. Nie chciałam tej wody, nie wierzyłam w jej moc, to dobre dla prostych ludzi. Jednakże nocą, gdy ból nie pozwalał mi zasnąć - sięgnęłam po tę wodę jak po ostatnią deskę ratunku. Posmarowałam bolące miejsce - ból się wyciszył. "Histeryczka" - pomyślałam o sobie i usnęłam. Drugiej i trzeciej nocy powtórzyło się to samo, aż bóle ucichły i nie wróciły.

Mimo że nie bolało, zgłosiłam się w maju na planowaną operację. Trwała ona pięć godzin, żadne komplikacje nie wystąpiły i obudziłam się z narkozy z dobrym samopoczuciem. Szybko wracałam do zdrowia. Wtedy zrozumiałam, że winna jestem wdzięczność Matce Bożej.

Stopniowo, przez rok, Matka Boża uzdrawiała również inne choroby i nękające mnie dolegliwości: chore biodro, serce, tężyczkę, nadciśnienie tętnicze, oczy, bóle kręgosłupa.

Teraz musiałam uzdrowić mą duszę i o to się modliłam. Chciałam być dobrą dla ludzi, mniej zgorzkniałą, pragnęłam zatrzeć w pamięci bliskich i mego otoczenia pamięć o przykrościach doznanych ode mnie. Czyniłam na oczach znak krzyża licheńską wodą - by zobaczyć dobro w człowieku, na sercu - by pokochać prawdziwie: Boga i ludzi.

Po Mszach św. w maju bóle ustąpiły. Wstawać z łóżka mogłam normalnie, rano zrywałam się jak trzynastolatka - było to dla mnie szokiem.

Trudno mi było to przyjąć, stało się radością przeżywaną każdego dnia. Potem zaczęłam normalnie się schylać, dźwigać garnki, coraz dłużej chodziłam, zaczęłam pracować na działce: pielić grządki, pompować wodę, podlewać.

Gdy odezwały się bóle, wpadłam w panikę. Nawet robiłam wyrzuty Matce Bożej. Przestałam pracować i... bóle mijały. Wtedy zrozumiałam jedną ważną rzecz: działka i przesadne porządki w domu były moimi bożkami - problemami życia i śmierci. Zrozumiałam, że są rzeczy ważniejsze, że często traciłam umiar w tych mniej ważnych kosztem zdrowia, modlitwy, spraw rodzinnych i wypoczynku.

Zrozumiałam również, że miłość Boga otrzymałam poprzez ludzi. Po raz pierwszy w życiu "zderzyłam" się z krzyżem, zrozumiałam miłość krzyża i cierpienie bez odwetu.

Bogna K.WarszawaTekst pochodzi z Informatora Sanktuarium Maryjnego w Licheniu Pielgrzym Licheński - Informator nr 5, kwiecień 2007 Prosimy Portal Fronda o nie kopiowanie tekstów Wasze komentarze: Jeszcze nikt nie skomentował tego artykułu - Twój komentarz może być pierwszy. Autor Treść Nowości św. Agnieszka z Montepulciano Modlitwa do św. Agnieszki z Montepulciano Litania do św. Agnieszki z Montepulciano Do La Salette przybywają pielgrzymi z całego świata Drugi znak - wielki smok (Ap 12,3-6) Czy apostolskie zalecenie powstrzymywania się od krwi dziś już nie obowiązuje? Najbardziej popularne Modlitwa o Cud Tajemnica Szczęścia Modlitwy do św. Rity Litania do św. Józefa Jezu, Ty się tym zajmij - Akt oddania się Jezusowi Godzina Łaski 2023 Poprzednia [ Powrót ] Następna