Chrystus stał się dla mnie Osobą, której zawierzyłam na nowo

Wiara, jaką nam rodzice przekazali, znalazła różne odbicie w każdym z nas. Przyjęliśmy ją na różny sposób. Ja, jako najmłodsza, odebrałam tę wiarę tak, jak umiałam najlepiej.

Dopiero niedawno, ostatnie dwa, trzy lata były jak gdyby zgłębianiem mojej wiary. Dotąd była ona nieco bierna; wypełniałam, co do mnie należało, chodziłam na Msze Św., przystępowałam do Komunii Św., uczęszczałam na katechizację itp. Jednak to wszystko nie miało większego znaczenia w mojej codzienności. Od niedawna wszystko się zmieniło. Chrystus stał się dla mnie Osobą, której zawierzyłam na nowo, na serio. Dzisiaj najpełniej przeżywam Go w roku liturgicznym.

W okresie Bożego Narodzenia Chrystus ukazuje mi się jako Dziecko, które chciałabym wziąć w objęcia i przytulić. Jest dla mnie zarazem moim Panem i kimś najbliższym na świecie.

W okresie Wielkiego Postu, szczególnie w ostatnie trzy dni Wielkiego Tygodnia, w Wielki Czwartek, Wielki Piątek i Wielką Sobotę, łączę się z Chrystusem cierpiącym. Cierpię razem z Nim rozpamiętując Jego Mękę i Śmierć. Jawi mi się wtedy jako Bóg, któremu winnam składać hołd, cześć i uwielbienie, ponieważ to On Boską swoją Krwią wybawił mnie od wiecznego potępienia.

Chrystus wiszący na krzyżu i cierpiący jest dla mnie także wzorem, który chciałabym naśladować, tzn. chciałabym umieć ludziom przebaczać tak jak On, miłować tak jak On, a nawet w razie potrzeby oddać za innych życie tak jak On. Dlatego chętnie śpiewam z innymi i sama "Mój Mistrzu..."

W czasie zwykłym okresu liturgicznego Chrystus jest dla mnie Nauczycielem, Wychowawcą, Ojcem, który przywołuje mnie raz po raz do porządku, Przyjacielem, Przewodnikiem. Wszystko to odkrywam w czytaniach ewangelicznych. Naukę Chrystusa, którą On głosił prawie dwa tysiące lat temu, staram się stosować w swoim życiu - tu i teraz. Obcując ze Słowem Bożym widzę, że życie może mieć sens i wartość tylko wtedy, gdy budujemy je na nauce Jezusa Chrystusa.

Dlatego chciałabym Go jak najwierniej naśladować, kierować się tymi zasadami, od których On ani na krok nie odstępował. Chciałabym każdym momentem swego życia wypełniać Jego wolę i postępować tak, jak On by postąpił na moim miejscu, bym w końcu mogła powiedzieć za św. Pawłem: "Żyję już nie ja, żyje we mnie Chrystus".

Danuta S. Wasze komentarze: Wdzięczna: 08.09.2021, 19:41 Piękny komentarz. Ja też wywodzę się z rodziny wielodzietnej. Urodziłam się jako czwarte dziecko moich rodziców, wiele razy było trudno nam. Nie raz myślałam, że jest nas za dużo. Żyje nas teraz czworo, a mama urodziła nas ośmioro dzieci, ostatnie bliźniaki. Byłam religijna, czyli brałam udział w niedzielnych mszach św. Wiedziałam, że jest Bóg ale gdzieś wysoko i daleko. Po wyjściu za mąż próbowałam sama decydować o wielu sprawach, pomijając Boga. Teraz wiem że stawiałam się na Jego miejscu. Wiele lat minęło zanim poznałam Boga Ojca i przekonałam się jak bardzo troszczy się o mnie i kocha mnie jako grzesznika. Stało się tak bo usłyszałam na katechezach, na które sam Jezus mnie zaprosił, że Bóg jest zawsze przy mnie, tylko ja odeszłam od Niego. Dziś żyje dla Niego i jestem wdzięczna Jemu, że mnie odnalazł. Mam jeszcze wiele do zrobienia, bo widzę jakim jestem grzesznikiem. Dziękuję Bogu za życie, rodzinę, za Jego nieskończoną Miłość i Miłosierdzie. Chwała Panu! Czesława (1) Autor Treść Nowości św. Hilary z Poitiers Modlitwa do św. Hilarego z Poitiers Litania do św. Hilarego z Poitiers bł. Weronika Nagroni Modlitwa do bł. Weroniki Nagroni Modlitwa do św. Remigiusza Najbardziej popularne Modlitwa o Cud Tajemnica Szczęścia Modlitwy do św. Rity Litania do św. Józefa Jezu, Ty się tym zajmij - Akt oddania się Jezusowi Godzina Łaski 2024 Poprzednia [ Powrót ] Następna