Góra, na której dokonało się nasze zbawienie

Miejsca męki Jezusa Bazylika Bożego Grobu Kalwaria Kamień namaszczenia Boży Grób Bazylika Bożego Grobu Bazylika Bożego Grobu obejmuje sobą to wszystko, co rozumiemy jako biblijną Golgotę (Kalwarię), a zatem: wzgórze, na którym Pan Jezus był ukrzyżowany oraz grób, w którym został złożony po zdjęciu z krzyża. Według opisu św. Jana ewangelisty Pana Jezusa ukrzyżowano w niedalekiej odległości poza murami miasta (J 19,20). Lecz kiedy za czasów Cesarza Konstantyna Wielkiego w roku 324 zbudowano pierwszy kościół Bożego Grobu, znajdował się on już prawie w centrum miasta. Stało się to dlatego, że jedenaście lat po śmierci Pana Jezusa, w roku 44, miasto powiększyło swój obszar w kierunku północnym obejmując zasięgiem także Golgotę. Oprócz resztek architektonicznych, mogących stanowić pozostałość dawnego muru obronnego, znaleziono także wewnątrz bazyliki groby żydowskie, potwierdza to fakt, iż miejsce to musiało znajdować się poza murami miasta, gdyż według prawa żydowskiego nie można było grzebać zmarłych wewnątrz murów Świętego Miasta. Burzliwe były losy tego świętego miejsca. Już cesarz Hadrian chcąc zniszczyć religię żydowską i chrześcijańską nakazał wybudowanie w tym właśnie miejscu świątyni poświęconej Jowiszowi. W ten sposób sam Pan Bóg zadziałał nawet przez zagorzałego wroga chrześcijan i ocalił w świadomości ludzkiej lokalizację tego najważniejszego miejsca dla wszystkich chrześcijan. Kiedy więc Konstantyn Wielki wraz ze swojąmatkąśw. Heleną nakazali zburzyć pogańską świątynię i zbudować przepiękną bazylikę, bez trudu odnaleźli wzgórze Kalwarii, Grób Pana Jezusa, a św. Helena odnalazła, jak głosi tradycja, nawet krzyż Chrystusa. Jednak bazylika ta w swojej długiej i pięknej historii przeżywała nie tylko radosne i szczęśliwe chwile, opromienione wiarąprzybywających tam pielgrzymów, spotkało jąwiele nieszczęść i klęsk. Najpierw burząjąw 614 roku Persowie, odbudowana, znów popada w ruinę w roku 1009 za czasów panowania kalifa Hakima. Krzyżowcy ją odbudowują i w 1098 zostaje poświęcona. To co widzimy dzisiaj odpowiada kształtowi i formie bazyliki za czasów Krzyżowców. Według status quo, które zostało zawarte z Turcją w roku 1852, gospodarzami bazyliki są po dziś dzień katolicy, Grecy prawosławni i Armeni. Syryjscy Jakobici, Koptowie i Etiopczycy otrzymali tylko niektóre uprawnienia. Nie zawsze zgodne ze względu na istniejące różnice jest współżycie między gospodarzami. Ponadto od czasów Saladyna, który udostępnił kościół do sprawowania kultu, prawo opieki nad bazyliką posiada rodzina muzułmańska, która ma też klucze do Bożego Grobu. Wszystkie te zarządzenia i ograniczenia nie ułatwiały również pracy nad restauracją bazyliki. Dopiero w roku 1958 wszyscy współgospodarze bazyliki wreszcie uzgodnili wspólny plan renowacji kościoła. Zbudowane tu kaplice osłaniają miejsca drogie sercu każdego chrześcijanina. Są to: Kalwaria, Rotunda z Bożym Grobem, Kamień namaszczenia, Kaplica Ukazania się Zmartwychwstałego Matce Najświętszej, Kaplica św. Heleny i miejsce znalezienia Krzyża, Kaplica Adama. Kalwaria Skała Kalwarii wznosiła się piętnaście metrów nad ziemią i była podobna nieco do czaszki. Na szczycie znajdują się dwie kaplice: grecka usytuowana dokładnie w miejscu ukrzyżowania oraz łacińska, położona w miejscu, gdzie Jezusa obnażono z szat i przybito do krzyża, pośrodku znajduje się maleńki ołtarzyk w miejscu, gdzie stała Matka Najświętsza pod krzyżem. Tu znajduje się również miejsce zdjęcia ciała Pana Jezusa z krzyża i złożenia w ramionach Matki Bolesnej. Pobożni pielgrzymi różnych wyznań chrześcijańskich klękają tam i całują ze czcią miejsce okolone srebrną płytą to tu spływała po krzyżu krew Zbawiciela na odkupienie świata. Widać tu również fragment skały Kalwarii, której szczelina skalna, powstała w momencie śmierci Pana Jezusa, gdy ziemia zadrżała i skały zaczęły pękać (Mt 27,51), pokazy wana jest za ołtarzem ukrzyżowania i poniżej w Kaplicy Adama za ołtarzem poświęconym Melchizedekowi. Obydwie kaplice razem zajmują prawie jedną trzecią powierzchni skały Kalwarii. Skała ta jest do dzisiaj widoczna pod ołtarzem poświęconym Matce Bolesnej i w kaplicy Adama. Można jej dotknąć ręką w kaplicy greckiej pod ołtarzem w miejscu, gdzie stał krzyż Pana naszego Jezusa Chrystusa, na którym dokonało się nasze zbawienie. To tu na Kalwarii miały i mają miejsce Dziesiąta Stacja Drogi Krzyżowej czyli Odarcie z szat Pana Jezusa, Jedenasta: Przybicie do Krzyża i Dwunasta: Śmierć Pana Jezusa Na Krzyżu oraz Trzynasta - Zdjęcie Pana Jezusa z Krzyża. Kamień namaszczenia U stóp Kalwarii, naprzeciw wejścia, znajduje się różowy kamień, pachnący wonnym olejem, znajdujący się na tym samym poziomie co posadzka, nad nim zawieszona ogromna ilość lamp liturgicznych greckich. Upamiętnia on obrzęd, dokonany przez Józefa z Arymatei i Nikodema, którzy po zdjęciu z krzyża ciała Zbawiciela ułożyli je z czcią i zanim owinęli białym całunem, zgodnie ze zwyczajem żydowskim namaścili je wonnościami i olejkami. (J 19,38-40). Ewangelia mówiąc o zdjęciu ciała Pana Jezusa z krzyża, namaszczeniu i złożeniu do grobu wspomina, że znajdowały się tam również pobożne niewiasty. Miejsce to, gdzie stały przerażone kobiety znaczy okrągły kamień, znajdujący się w odległości 12 m od kamienia namaszczenia. Boży Grób Ewangelista Mateusz mówi: "Pod wieczór przyszedł zamożny człowiek z Arymatei, imieniem Józef, który też był uczniem Jezusa. On udał się do Piłata i poprosił o ciało Jezusa. Wówczas Piłat kazał je wydać. Józef zabrał ciało, owinął je w czyste płótno i złożył w swoim nowym grobie, który kazał wykuć w skale. Przed wejściem do grobu zatoczył duży kamień i odszedł. (27,57-60). Tu rozegrała się Czternasta Stacja Drogi Krzyżowej - Złożenie Pana Jezusa do Grobu, Kaplica Grobu Bożego znajduje się w środku rotundy, pamiętającej w swoich początkach czasy św. Heleny, która oddzieliła grób od reszty wzniesienia, zabudowując go specjana rotundą. Grób też dzielił losy całej bazyliki. Wprawdzie pozostawał nietknięty aż do 1009 r. Dopiero kalif Hakim każe go zburzyć. Odbudowany wkrótce z nielicznymi przeróbkami ( 1810) pozostaje do dziś. Nad grobem Pana Jezusa wznosi się prostokątna kaplica o wymiarach 8,30 m długości i 5,90 m szerokości i wysokości. Składa się wewnątrz z przedsionką nazywanego Kaplicą Anioła, to tu miał siedzieć Anioł, który w dniu zmartwychwstania oznajmił przerażonym kobietom radosną wieść: "Nie ma Go tu, zmartwychwstał". Dalej z Kaplicy Anioła pochylając się przez ciasne wejście wchodzimy do właściwego Grobu Świętego. Ma on wymiary 2,07 m na 1,93 m. Ława marmurowa znajdująca się po prawej stronie przykrywa skałę, na której złożone zostało ciało Zbawiciela. Tu spoczywało ono od wieczora Wielkiego Piątku do poranka Niedzieli Wielkanocnej. Klękamy z wiarą całując wzorem milionów pielgrzymów odwiedzających to święte miejsce i modlimy się: Kłaniamy Ci się Panie Jezu i błogosławimy Ciebie. Żeś przez Mękę i Śmierć Swą świat odkupić raczył. I nie zapominajmy o orędziu Anioła, o tym co ujrzeli Piotr i Jan i Magdalena po przybyciu do Grobu, czego i myśmy dzisiaj doświadczyli: "Dlaczego szukacie żywego wśród umarłych? Nie ma Go tutaj; zmartwychwstał."(Łk 24,6). Ks. JÓZEF PICK Pismo Katolickie Pielgrzym, nr 190 Wasze komentarze: Jeszcze nikt nie skomentował tego artykułu - Twój komentarz może być pierwszy. Autor Treść Nowości św. Ekspedyt Modlitwa do św. Ekspedyta Litania do św. Ekspedyta św. Elfeg św. Leon IX Urodziny jeżyka Jasia Najbardziej popularne Modlitwa o Cud Tajemnica Szczęścia Modlitwy do św. Rity Litania do św. Józefa Jezu, Ty się tym zajmij - Akt oddania się Jezusowi Godzina Łaski 2023 Poprzednia [ Powrót ] Następna

[ Strona główna ]

Polityka Prywatności | Kontakt - formularz | Kontakt