Dlaczego ludzie tak boją się czyśćca?

Czy bać się czyśćca?

Choć nie podpisałeś swojego listu odpowiadam na niego z wielką życzliwością, tym bardziej, że dotyczy jednej z podstawowych prawd chrześcijańskiej wiary. Dotykamy tu bowiem perspektywy życia wiecznego: co dzieje się z człowiekiem po śmierci?

Dla chrześcijanina śmierć jest momentem przejścia z etapu życia ziemskiego do życia wiecznego. Każdy człowiek - jak uczy Katechizm Kościoła Katolickiego - "w swojej nieśmiertelnej duszy otrzymuje zaraz po śmierci wieczną zapłatę na sądzie szczegółowym, który polega na odniesieniu jego życia do Chrystusa i albo dokonuje się przez oczyszczenie, albo otwiera bezpośrednio wejście do szczęścia nieba, albo stanowi bezpośrednio potępienie na wieki" (n. 1022). Ci, którzy umierają w łasce i przyjaźni z Bogiem oraz są doskonale oczyszczeni, żyją na zawsze z Chrystusem. Są na zawsze podobni do Boga, są więc szczęśliwi i pełni miłości na wieki wieków! To doskonale życie w jedności z Bogiem określane jest tradycyjnie "niebem".

Jednakże nie wszyscy umierający są całkowicie oczyszczeni i przez to gotowi do przeżywania takiej radości. Jeszcze raz posłużę się cytatem z Katechizmu (n. 1030-1031): "Ci, którzy umierają w łasce i przyjaźni z Bogiem, ale nie są jeszcze całkowicie oczyszczeni, chociaż są już pewni swego wiecznego zbawienia, przechodzą po śmierci oczyszczenie, by uzyskać świętość konieczną do wejścia do radości nieba.

To końcowe oczyszczenie wybranych, które jest czymś całkowicie innym niż kara potępionych, Kościół nazywa czyśćcem. Naukę wiary dotyczącą czyśćca sformułował Kościół przede wszystkim na soborze florenckim i na soborze trydenckim. tradycja Kościoła, opierając się na niektórych tekstach Pisma Świętego, mówi o ogniu oczyszczającym: Co do pewnych win lekkich trzeba wierzyć, że jeszcze przed sądem istnieje ogień oczyszczający, według słów Tego, który jest prawdą. Powiedział On, że jeśli ktoś wypowie bluźnierstwo przeciw Duchowi Świętemu, nie zostanie mu to odpuszczone ani w tym życiu, ani w przyszłym (Mt 12,32). Można z tego wnioskować, że niektóre winy mogą być odpuszczone w tym życiu, a niektóre z nich w życiu przyszłym (św. Grzegorz Wielki)".

Pytasz w liście dlaczego ludzie boją się czyśćca. W świetle nauki Kościoła odpowiedź jawi się prosta: dlatego, że boją się bolesnego oczyszczenia. Mam wrażenie, że według Ciebie czyściec jest przedsionkiem nieba, w którym - mówiąc obrazowo - ludzie otrzepują swoje ubrania tylko z małego kurzu, ciesząc się już na spotkanie z Bogiem. Nie jest to całkowita prawda.

Przypomnij sobie opisy czyśćca, jakie pozostawiła nam nasza rodaczka, wielka święta dopiero co zakończonego stulecia, siostra Faustyna Kowalska. Lektura jej "Dzienniczka" może Ci bardzo pomóc w zrozumieniu ogromu cierpienia doznawanego przez dusze w czyśćcu cierpiące. Według tej wielkiej mistyczki XX wieku największym cierpieniem dla dusz czyśćcowych jest właśnie tęsknota za Bogiem. Ta tęsknota za pełną jednością z Najlepszym Ojcem jest źródłem ogromnego bólu. Człowiek widzi wówczas całą prawdę o swojej grzeszności i jest świadom, że jego jedynym szczęściem jest tylko i wyłącznie kochający Bóg.

Modlitwa za dusze w czyśćcu cierpiące jest więc jak najbardziej wskazana i pożądana, by ulżyć ich cierpieniom. Ani sobie, ani tym bardziej Tobie, nie życzę, byśmy spotkali się w czyśćcu. Do zobaczenia w niebie!