Triduum Chrystusa ukrzyżowanego, pogrzebanego i zmartwychwstałego

Postęp na "drodze do Ojca" jest możliwy pod warunkiem, że wejdziemy na drogę prawdziwego nawrócenia w jedności z Chrystusem, Odkupicielem człowieka. Uznanie win i grzechów synów i córek Kościoła, uznanie słabości to akt odwagi, który pomaga umocnić wiarę, pobudza czujność i gotowość stawiania czoła pokusom i trudnościom dnia codziennego. Wobec rozlicznych zagrożeń zniewolenia, jakie niesie z sobą współczesna cywilizacja, aktualne stało się biblijne przesłanie Jubileuszu, jako czasu duchowego wyzwolenia. Człowiek oderwany od źródeł Prawdy i Miłości łatwo popada w różne formy zniewolenia: egoizmu, zaślepienia, konsumizmu, niewoli zmysłów, alkoholizmu i narkomanii, a wielu młodych ludzi, często nieświadomie szuka "szczęścia" w sektach. Wszystko to buduje kulturę śmierci, która przynosi zagrożenie życia własnego i innych, nietolerancję, przemoc i gwałt.

Szukamy ratunku! Bóg jest Ojcem miłosierdzia, przymiotem Boga jest być miłosiernym (św. Tomasz z Akwinu), a "Pan jest cierpliwy i miłosierny" (Ps. 111,4); "oczy Pana nad tymi, którzy się Go bojcfj (Ps. 33,18); bo Jak kogo pociesza własna matka, tak ja was pocieszać będę" (Iż 66,13).

Najpiękniejszy program niewiele znaczy, jeśli nie będzie urzeczywistniony. Przeżywany Wielki Post umocnił nas do pełnego i czynnego zaangażowania i do modlitwy, przypominając Słowa Ojca Świętego: "Pamiętajcie, że żadna aktywność zewnętrzna na rzecz ewangelizacji nie zastąpi modlitewnego zjednoczenia z Bogiem".

Uczestniczyliśmy w wielkopostnych rekolekcjach parafialnych, przyjęliśmy Sakrament Pokuty, uporządkowaliśmy nasze domy i dokonaliśmy świąteczne zakupy. Teraz przed nami najważniejsze dni w ciągu całego roku kościelnego.

Ta atmosfera działania i modlitwy oraz zanurzenia się w Boże Miłosierdzie niech nam towarzyszy na Triduum Paschalne i przygotowanie do Wizyty Ojca św. do Ojczyzny, a więc i do Pelplina na Biskupiej Górze!

"Paschalne Triduum Męki i Zmartwychwstania Pańskiego rozpoczyna się od wieczornej Mszy Wieczerzy Pańskiej, ma swoje centrum w Wigilii Paschalnej i kończy się Nieszporami Niedzieli Zmartwychwstania. Takie znaczenie, jakie ma niedziela w tygodniu, uroczystość Wielkanocy ma w roku liturgicznym.

"Czyńcie to na moją pamiątkę"

Jezus, gdy nadeszła Jego godzina przejścia z ziemi do domu Ojca, postanowił w miejsce żydowskiego baranka paschalnego złożyć w ofierze samego siebie i przygotować dla każdego, kto MU zawierzy, ucztę z własnego Ciała i z własnej Krwi. Uczynił to w sposób Boski, podając swe Ciało pod postacią chleba i swoją Krew pod postacią wina. Bierzcie i jedzcie, to jest Ciało Moje.... Bierzcie i pijcie, to jest kielich Krwi Mojej...

Sakramentalna obecność Chrystusa we wspólnocie zgromadzonej wokół stołu pod postacią chleba i wina, choć ukryta, jest równocześnie tak bardzo dostępna, że bez lęku może do Jezusa podejść każdy, kto tylko pragnie. Pamiątka Golgoty, dramat śmierci i strasznej agonii zostały zakryte przez samego Jezusa prostą a zarazem czytelną zasłoną. Istotnie, jest to wielka tajemnica wiary!

Uczniowie Chrystusa bardzo wiernie wypełnili polecenie Mistrza: To czyńcie na moją pamiątkę. Do przygotowania uczty potrzebny jest kapłan. To w jego rękach chleb zamienia się w Ciało Chrystusa, a wino w Jego Krew. Jego ręce podają te skarby. Nie byłoby Eucharystii, gdyby nie było sakramentu kapłaństwa. Dzięki niemu Wieczernik jest nieustannie otwarty, a kapłan jest żywą pamiątką Wielkiego Czwartku. Tam sięga jego rodowód. Ogarnijmy dziś szczególną modlitwą naszych Księży Biskupów i Kapłanów, którzy przez sakrament święceń są w sposób szczególny powołani do sprawowania sakramentów i przepowiadania Dobrej Nowiny.

W wielkoczwartkowej liturgii słowa św. Jan ukazuje niepojętą miłość Boga do nas. Nie nazywam was sługami, ale przyjaciółmi... Przykazanie nou e daję wa?n, byście się wzajemnie miłowali, jak Ja was umiłowałem. Również w Wieczerniku objawiona jest tajemnica miłości nieprzyjaciół. Jest to odpowiedź Jezusa na grzech i zdradę. Jezus wyciąga do nas rękę pełną chleba. Nad tajemniczym działaniem Bożego życia w nas czuwa Ojciec.

"Oto drzewo Krzyża, na którym zawisło zbawienie świata"

Wielkopiątkowa liturgia słowa ukazuje Chrystusa jako Cierpiącego Sługę Pańskiego(Izajasz 52, 13- 53,12), który wziął na siebie _winy wszystkich", jest naszym Arcykapłanem i dlatego z ufnością zbliżamy się do tronu łaski, którym jest dziś dla nas zwycięski Krzyż 5,7-9). W opisie Męki Pańskiej u św. Jana, Jezus umiera na krzyżu w tym momencie, gdy w świątyni zabijano baranki na ucztę paschalną. Jezus jest prawdziwym Barankiem Paschalnym, a Jego Krew jest ceną naszego zbawienia. On umiera, by naszej śmierci odebrać rys beznadziejności, a serca napełnić nadzieją życia wiecznego (J 18,1-19,42).

Rozważając Mękę swojego Zbawiciela, Kościół wspomina swoje narodzenie z boku Chrystusa rozpiętego na Krzyżu i wstawia się za zbawienie całego świata. Ukazuje to szczególnie uroczysta modlitwa powszechna, w której modlimy się do Ojca prosząc, by zbawienie, które Chrystus wysłużył na Krzyżu, stało się udziałem wszystkich ludzi.

Kulminacyjnym momentem dzisiejszej liturgii Męki Pańskiej jest adoracja Krzyża, znaku zwycięstwa Chrystusa i naszego zbawienia. Klęknijmy przed nim, ucałujmy z miłością rany Zbawiciela. Adorując Ukrzyżowanego prośmy, by Pan obdarzył nas swoją miłością i przebaczeniem. Droga chrześcijanina, który jest kapłanem, biegnie nieuchronnie w cieniu zbawczego krzyża Chrystusowego. Aby dojść do szczęśliwości wiecznej musimy cierpieć na ziemi razem z Chrystusem, razem z Nim umrzeć, by potem zmartwychwstać i żyć już wiecznie. Dlatego nigdzie nie ma tyle światła, ile w cieniu Krzyża.

Od adoracji Krzyża liturgia prowadzi nas do zjednoczenia z Chrystusem w Komunii św. Przyjmując Chrystusa w Komunii św. z miłością wyznajemy, że tylko On daje prawdziwe życie.

Liturgię Wielkiego Piątku kończy przeniesienie w monstrancji Najświętszego Sakramentu do Grobu Pańskiego. Jest on wypełniony prawdziwą obecnością Chrystusa. Uwielbiajmy Zbawiciela przez całą noc i następny dzień, aż do Wigilii Paschalnej, bo ON "przez Krzyż i swoje zmartwychwstanie przyniósł pokój całemu światu". Następująca Wielka Sobota to dzień bez Eucharystii wypełniony ciszą i modlitewnym skupieniem oraz adoracją przy Grobie Pańskim, a także pobłogosławieniem pokarmów na świąteczny stół.

"Chrystus Zmartwychwstał"

Wigilię Paschalną rozpoczynamy liturgią światła. Świece w naszych rękach, zapalone od paschału, pozwolą nam wyłonić z mroków nocy naszej wiary tajemnicę życia. Tej nocy poznajemy, że naszą światłością jest Jezus Chrystus. "Światło Chrystusa", którym zostaliśmy zapaleni na chrzcie świętym rozjaśnia mrok i ogrzewa, a człowiek człowiekowi staje się bliższy, bo bliższy jest Chrystusowi. Wyraża to szczególnie Orędzie Wielkanocne, wzywając do składania dziękczynienia Bogu Ojcu za dar Chrystusowego Zmartwychwstania.

Drugą część Wigilii stanowi liturgia słowa Bożego ukazująca wielkie dzieła Boga w historii zbawienia od stworzenia świata po dzieło odkupienia. Wreszcie śpiew "Alleluja" i słowa Ewangelii ogłaszają Zmartwychwstanie Pańskie.

Ze światłem Chrystusa Zmartwychwstałego przychodzimy do źródeł wody która gasi pragnienie i obmywa. Trzeba stawać przy chrzcielnicy i przypominać sobie śmierć w nas starego człowieka, człowieka grzechu. Nowy człowiek, obmyty w wodach chrztu ma się stać światłem świata!

Wreszcie spotkanie z Panem Zmartwychwstałym w Eucharystii jest przedsmakiem komunii wieczystej z Nim, kiedy wyjdzie On nam na spotkanie. Włączamy się w anielski śpiew "Alleluja", by mocąi radością Wielkiej Nocy sprostać zadaniom każdego szarego dnia powszedniego. "Weselcie się, słudzy Boga!"

Na zakończenie Wigilii Paschalnej następuje procesja rezurekcyjna, która jest uroczystym ogłoszeniem zmartwychwstania Chrystusa i wezwaniem całego stworzenia do udziału w triumfie Zmartwychwstałego.

Królowo nieba, wesel się, Alleluja,
Bo Ten, któregoś nosiła, Alleluja,
Zmartwychpowstał, jak powiedział.
Alleluja.
Błagaj za nami Boga. Alleluja.

ks. Stanisław Grunt
Pismo Katolickie Pielgrzym
nr 242/1999

Wasze komentarze:

Jeszcze nikt nie skomentował tego artykułu - Twój komentarz może być pierwszy.

Autor Treść

Nowości Tajemnice Bolesne Różańca Świętego św. Gerard z Brogne Modlitwa do św. Gerarda z Brogne Modlitwa do św. Franciszka Borgiasza Z różańcem - w drogę każdego dnia Katechizmowe pytanie: Kim jest Bóg?

Najbardziej popularne Tajemnica Szczęścia Godzina Łaski Modlitwy do św. Rity Litania do św. Józefa Jezu, Ty się tym zajmij - Akt oddania się Jezusowi Modlitwa o Cud

Poprzednia

[ Powrót ]

Następna