Czuć się odpowiedzialnym za Kościół

We wszystkie niedziele okresu wielkanocnego słyszymy fragmenty Dziejów Apostolskich. Dzisiaj przypominają nam one pierwszą podróż św. Pawła po świecie greckim. Apostoł zakłada wspólnoty chrześcijańskie i pragnie, aby były silne, otwarte na świat i wytrwałe w prześladowaniach. Mają też trwać w więzi z Apostołem; jego posługiwanie hierarchiczne zapewnia pełną łączność pomiędzy Kościołami partykularnymi.

Święty Jan z kolei, w Apokalipsie, ukazuje cel ewangelizacji, czyli "niebo nowe i ziemię nową". Trwa wieczna uczta Stworzyciela z ludzkością, Oblubienicą. Miłość Stworzyciela doczekała się wreszcie odpowiedzi, dlatego Oblubienica promieniuje wiecznym blaskiem. Jan powtarza starotestamentalne "Bóg z ludźmi", "Bóg z nami" na dowód, że człowiek odnalazł swoje ostateczne przeznaczenie. My jesteśmy wprawdzie dopiero w drodze ku tej ostatecznej radości, ale już dziś jej świadomość przynosi nam nadzieję i pociechę.

W Ewangelii, cicha pogoda Jezusa, kontrastuje jakby z powagą sytuacji; zbliża się przecież czas Męki, nierozerwalnie związanej z chwałą. Pan Jezus ukazuje uczniom równocześnie kres Misterium Paschalnego, swój nowy stan po zmartwychwstaniu, jak i drogę, przez którą uczniowie mogą zdobyć udział w tym misterium. Otóż kresem jest chwała Chrystusa, będąca równocześnie chwałą Boga. Droga wskazana Apostołom, to droga miłości, której wzorem jest Chrystus. Przez posłuszeństwo przykazaniu miłości uczniowie wchodzą w Misterium Paschalne, stając się wiarygodnymi świadkami Jezusa.

Pomyślmy. Słowo Boże ukazuje nam trudną i niepewną pracę Apostołów zakładających pierwsze, małe i kruche jeszcze, wspólnoty chrześcijańskie. Jesteśmy ciągle tym samym Kościołem, mimo upływu wieków! To właśnie Kościołowi Chrystus zostawił Eucharystię i prawo miłości, jako jedyne źródło jego promieniowania i siły.

Kościół nadal jest organizmem kruchym i tajemniczym, choć jego zwycięstwo jest pewne. Apostoł mówi, że stanowi on miejsce obecności Boga pomiędzy ludźmi (II czytanie); jego zadaniem jest świadczyć o obecności Boga w świecie, a sprawowany w nim kult i nauczanie mają prowadzić ludzi do nadziei i miłości.

Dobrze wiemy, że od przyjęcia chrztu jesteśmy cząstką apostolskiego Kościoła; że w sakramencie bierzmowania zdecydowaliśmy się podjąć cząstkę odpowiedzialności za Kościół; że w Eucharystii możemy znaleźć siłę, która do pełnienia tego zadania nas uzdalnia.

Czy dzięki udziałowi w dzisiejszej liturgii stajemy się wyraźniejszymi znakami obecności "Boga z ludźmi"?

ks. Wiesław Mering Pielgrzym, nr 219 Wasze komentarze: Jeszcze nikt nie skomentował tego artykułu - Twój komentarz może być pierwszy. Autor Treść Nowości Nowenna przed Świętem Podwyższenia Krzyża Świętego - dzień 3 bł. Ignacy Kłopotowski Modlitwa do bł. Ignacego Kłopotowskiego Litania do bł. Ignacego Kłopotowskiego Cud za wstawiennictwem ks. Ignacego Kłopotowskiego Modlitwa do św. Melchiora Grodzieckiego Najbardziej popularne Modlitwa o Cud Tajemnica Szczęścia Modlitwy do św. Rity Litania do św. Józefa Jezu, Ty się tym zajmij - Akt oddania się Jezusowi Godzina Łaski 2023 Poprzednia [ Powrót ] Następna