Obok są ludzie, którzy pragną rozmowy. Trzeba znaleźć dla nich czas

Nie chodzi tu o rozmowę nijaką, dla zabicia czasu, dla urozmaicenia podróży, zamiast pracy w biurze czy jako przerywnik pracy fizycznej. Takie rozmowy są zwykle puste, dotyczą plotek, filmów, mody, meczu czy innych spraw, które może nawet wielu interesują, ale które wielkiej treści nie zawierają. Tymczasem w tym samym tłumie, w którym rozmawiasz, może jest ktoś, kto nie ma z kim porozmawiać tak naprawdę. Nie ma komu się zwierzyć ze swoich trosk, rozterek, niepokojów. Nie ma się kogo poradzić. Trzeba wychodzić naprzeciw takim ludziom. Trzeba znaleźć czas, by ich wysłuchać i życzliwie im poradzić. Bywa, że ktoś jest nieśmiały albo wręcz boi się rozmów i unika ich, ale jednak ich potrzebuje. Zmuszony do rozmowy serio, może w pierwszej chwili jest zły, że ktoś narusza jego intymność. Ale potem się okazuje, że bardzo tej rozmowy potrzebował, że brak mu jej było, że jest wdzięczny za jej rozpoczęcie.

Są ludzie samotni, może jeszcze zaradni, jeszcze umiejący zatroszczyć się o siebie i umiejący się obejść bez opieki. Ale są sami. Nie mają z kim rozmawiać. Wizyta sąsiadki czy znajomego wprowadza radość w ich puste życie. Daje okazję, by się pożalić, pogawędzić. Tu temat rozmowy może nie być ważny. Chodzi o sam jej fakt. O rozrywkę w postaci obcowania z życzliwą osobą. Trzeba znaleźć czas i na taką rozmowę. A przy okazji może się okazać, że jednak można w czymś pomóc, że zaradność nie jest pełna, że są jakieś sprawy, w których ktoś inny jest potrzebny, by je załatwić. Rozmowa ujawnia to i daje okazję do przyjścia z konkretną pomocą, do spełnienia dobrego uczynku.

A jak jest z rozmawianiem w rodzinie? Czy małżonkowie mają czas, by ze sobą serio porozmawiać? Czy naprawdę wszystkimi troskami się dzielą? Czy przypadkiem rozmowy nie są tylko pozorowane? Jak coś nas gryzie, to komu o tym w pierwszej kolejności mówimy? Źle jest, gdy rozmówcy szukać trzeba poza domem.

To samo dotyczy dzieci. Wracają ze szkoły - ale dom jest pusty, mama w pracy, a gdy wróci, będzie taka zajęta, taka zmęczona, że nie sposób będzie jej zładować wszystkich wrażeń ze szkoły. A przecież tyle się wydarzyło: Pani powiedziała... Jacek zrobił... Po drodze widziałam... itd. Te wrażenia ktoś musi wysłuchać. Jeżeli nie zrobi tego mama, to zrobi to ktoś inny. Kolega w autobusie czy na podwórzu, sąsiadka, a może nikt. Dziecko wtedy traci kontakt z matką, z ojcem, bo nie mają czasu, by je wysłuchać, by z nim porozmawiać o sprawach, które dla niego są ważne. Dziecko traci dom jako miejsce na rozładowywanie wrażeń, napięć, trosk. Uczy się żyć z nimi samemu, zamyka się w sobie albo znajduje "swoje" towarzystwo poza domem.

Czyż nie ten sam problem trapi ludzi dorosłych, którym brakuje naturalnego środowiska, gdzie mogliby swe troski zamortyzować? Gdy ktoś życzliwy je wysłucha - to maleją. Stają się mniej ważne. Łatwiej się z nimi uporać. Każdy to czuje, gdy nie ma przed kim się wyżalić, wygadać.

Zauważajmy więc i to, że inni czekają na nasze uszy, na naszą gotowość wysłuchania, porozmawiania.

Wasze komentarze:

Jeszcze nikt nie skomentował tego artykułu - Twój komentarz może być pierwszy.

Autor Treść

Nowości św. Agnieszka z Montepulciano Modlitwa do św. Agnieszki z Montepulciano Litania do św. Agnieszki z Montepulciano Do La Salette przybywają pielgrzymi z całego świata Drugi znak - wielki smok (Ap 12,3-6) Czy apostolskie zalecenie powstrzymywania się od krwi dziś już nie obowiązuje?

Najbardziej popularne Modlitwa o Cud Tajemnica Szczęścia Modlitwy do św. Rity Litania do św. Józefa Jezu, Ty się tym zajmij - Akt oddania się Jezusowi Godzina Łaski 2023

Poprzednia

[ Powrót ]

Następna