Wychowanie dziecka w rodzinie

Oto poetycka wizja łańcucha pokoleń. Rodzice dając życie dzieciom trudzą się przez wiele lat ofiarowując im miłość, czas, swoją pracę, często nieprzespane noce, nie licząc na rewanż. Wiedzą, że dzieci nigdy nie zdołają spłacić zaciągniętego długu, że przyjdzie czas, kiedy ich dzieci dorosną i będą dawcami dla swoich dzieci.

Na czym polega ten fenomen daru w rodzinie? To w rodzinie doświadczamy bezpieczeństwa i całkowitej akceptacji naszego istnienia. Miłość bezwarunkowa oznacza, że możemy liczyć na naszych najbliższych nawet wtedy, gdy zachowamy się nieodpowiednio. Warto zastanowić się nad tym, w jaki sposób dopomóc młodzieży w realizacji planów życiowych dotyczących małżeństwa i rodziny.

Stworzenie dzieciom możliwie najlepszych warunków harmonijnego rozwoju, to najlepsza szkoła życia i miłości. Istotną sprawą jest więź łącząca dzieci i rodziców. Niebagatelny w tym względzie jest okres prenatalny oraz pierwsze lata życia dziecka. Wagę tęgo okresu obrazuje pewien przykład: Do poradni psychologicznej zgłasza się matka 14-letniego syna, który ponawia ucieczki z domu. Pytanie, jakie stawia matce psycholog brzmi: "Czy wtedy, gdy syn miał półtora roku budowaliście razem domki z klocków i razem je burzyliście? Jeżeli nie, to niewiele nani pomogę".

Jak więc wychować dziecko do życia w rodzinie, skoro członkowie rodziny mieszkający w tym samym domu nierzadko nie nawiązują ze sobą kontaktów? Znana prawda - słowa uczą, ale przykłady pociągają - każe wierzyć, że dziecko, które jest świadkiem tworzenia wspólnoty rodzinnej, kiedyś zbuduje podobną wspólnotę. Mądrzy rodzice wiedzą, jak uczyć dzieci znajdować piękno w realiach domu rodzinnego, jak zbudować enklawę, w której telewizor nie będzie najważniejszy. Można ją budować na wiele sposobów, np. poprzez: rytuały, tradycje i uroczystości wiążące wszystkich członków rodziny, opowieści rodzinne, wspólne zainteresowania, rozmowy, okazywanie sobie czułości.

Powtarzalny charakter pewnych domowych czynności tworzy rodzinny rytuał, np. wspólny o tej samej porze posiłek, uroczysty niedzielny podwieczorek, opowiadanie bajek, czy wspólna modlitwa. Praca z udziałem domowników oraz podział obowiązków mogą także łączyć i dawać satysfakcję/Dzieci uczą się wtedy wykonywania podstawowych prac i umiejętności prowadzenia domu. Jest to często niedoceniany element wychowania do życia w rodzinie.

Dzieci potrzebują rytuałów związanych z uroczystościami i świętami. Wspólne, także z dalszą rodziną przeżywanie świąt wzmacnia poczucie przynależności. Rocznice ślubów, święta kościelne, obchodzenie urodzin czy imienin to okazje do dawania sobie prezentów, organizowania wspólnych zabaw, muzykowania. Dzięki prezentom, konkursom i nagrodom, uroczystości rodzinne stają się czymś niezwykłym i zapadają w pamięci.

Wzajemna miłość ojca i matki, to najwspanialszy dar jaki mogą rodzice dać swoim dzieciom. Dziecko uczestnicząc w życiu rodzinnym tworzy obraz więzi emocjonalnej rodziców. Jeśli rodzice stwarzają środowisko wzajemnej akceptacji, wówczas dzieci zyskują poczucie bezpieczeństwa i własnej wartości Dzięki miłości rodziców uczą się od nich zasad moralnych oraz właściwego postępowania. Chętnie też korzystają z ich rad i wskazówek nie dlatego, że jest im to nakazane, ale z własnej woli, gdyż miłość rodziców, której są świadkami pociąga: są gotowe ich naśladować. W rodzinie ma ponadto miejsce proces identyfikacji płciowej. Syn lub córka tworzą właściwy obraz męskości i kobiecości.

Dzieci pozbawione gestów czułości, przytulenia, serdecznych pocałunków i pieszczot, łatwiej poddaję się zranieniom w miłości. Nie umieją kochać, bo nie nauczyły się wyrażania miłości w domu rodzinnym. Gesty rodzicielskiej czułości wobec dzieci pomagają im zyskać większą wiarę w siebie, pokonać strach i zniechęcenie.

Bliskie i silne związki rodzinne pomagają budować system obrony wobec przeciwności życia i współczesnych zagrożeń. W rodzinie, w której panuje miłość i szacunek, powstają hamulce przed podejmowaniem zachowań ryzykownych. Młodzi ludzie, którzy kiedyś założą rodziny, potrzebują od rodziców związku pełnego miłości i otwartości.

Teresa KrólAutorka jest redaktorem naczelnym miesięcznika dla nauczycieli "Wychowawca" GŁOS DLA ŻYCIA nr 5(52) wrzesień/październik 2001 Wasze komentarze: Jeszcze nikt nie skomentował tego artykułu - Twój komentarz może być pierwszy. Autor Treść Nowości Nowenna przed Świętem Podwyższenia Krzyża Świętego - dzień 7 Modlitwa do św. Hiacynta z Rzymu Modlitwa do św. Prota z Rzymu Modlitwa do św. Adelfa Modlitwa do bł. Franciszka Jana Bonifacio Moja ucieczka z 82 piętra World Trade Center Najbardziej popularne Modlitwa o Cud Tajemnica Szczęścia Modlitwy do św. Rity Litania do św. Józefa Jezu, Ty się tym zajmij - Akt oddania się Jezusowi Godzina Łaski 2023 Poprzednia [ Powrót ] Następna