Bitwa pod Kłuszynem - Historia

Jak doszło do tej zapomnianej przez wielu bitwy? Król Zygmunt III Waza w swojej polityce zagranicznej przywiązywał dużą wagę do stosunków z Rosją. Obserwował kolejne kryzysy na tronie moskiewskim. Znał dobrze Dymitra Samozwańca, który w 1604 r. - po przejściu na katolicyzm - wyruszył z Polski na Moskwę z wyprawą, która przyniosła mu tron carów Rosji. Z jego rządami polski monarcha wiązał duże nadzieje. Także Stolica Apostolska była zainteresowana panowaniem Dymitra. Chodziło przede wszystkim o ewentualne zjednoczenie prawosławnego Wschodu z Kościołem rzymskim. Z kolei rosyjskie rody bojarskie Szujskich, Romanowów, Mścisławskich liczyły na uzyskanie przywilejów podobnych do tych, jakimi cieszyli się polscy magnaci.

Tymczasem rządy Dymitra Samozwańca trwały niespełna rok. Został zamordowany, a na tronie carskim zasiadł Wasyl IV Szujski, jego główny przeciwnik. Natychmiast rozpoczął on twardą politykę wobec Kościoła katolickiego. Życzliwie patrzący na unię patriarcha Ignacy został zastąpiony przez nieprzejednanego wobec katolików metropolitę Hermonegesa. Wasyl IV Szujski miał silną opozycję. Musiał stłumić bunt 100 tys. chłopów, a także zmierzyć się z armią Dymitra Samozwańca II. Kiedy w 1609 r. car zawarł z królem Szwecji Karolem IX Wazą przymierze, wyraźnie skierowane przeciwko Polsce, król Polski Zygmunt III Waza postanowił zareagować.

W 1609 r: ruszył na Smoleńsk. Tu do obozu, w którym znajdował się nasz monarcha, przybył z poufną misją patriarcha moskiewski Filaret. Za cenę zagwarantowania wolności dla prawosławia zaproponował na tron carów syna Zygmunta III Wazy, królewicza Władysława. Tymczasem o świcie 4 lipca 1610 r. doszło do militarnej konfrontacji. Liczące około 7 tys. żołnierzy, w tym 5,5 tys. husarii, oddziały polskie pod znakomitym dowództwem hetmana wielkiego koronnego Stanisława Żółkiewskiego starły się z liczącą 30 tys. żołnierzy armią rosyjską, wspomaganą przez 5 tys. żołnierzy szwedzkich. Polacy od początku zdecydowanie przewyższali przeciwników wyszkoleniem wojskowym i wciągu kilku godzin - mimo tak przeważającej siły wroga - odnieśli zwycięstwo.

Po klęsce Rosjan hetman Żółkiewski triumfalnie wkroczył do Moskwy. Niezadowoleni z rządów Wasyla bojarowie zgodzili się uznać za cara królewicza Władysława. Warunkiem było jednak jego przejście na prawosławie. Koronacja miała przypieczętować unię między Rzeczypospolitą a Rosją i uczynić nasz kraj wielkim federacyjnym mocarstwem, którego wpływy sięgałyby aż po Ural i Syberię. Rokowania w tej sprawie prowadził hetman Żółkiewski. Tymczasem na tronie w Moskwie widział się sam Zygmunt III Waza, który - będąc wiernym katolikiem - sprzeciwiał się też przejściu na prawosławie swego syna.

Ostatecznie Władysław korony cara rosyjskiego nie uzyskał, a Polacy spotkali się z oporem, zwłaszcza, gdy będący z nimi w sojuszu Kozacy zaporoscy na własną rękę dokonywali własnych "rozliczeń" z chłopami rosyjskimi. W końcu wojsko polskie zostało usunięte z Kremla w listopadzie 1612 r. Kilka miesięcy później nowym carem został Michał, pierwszy z dynastii Romanowych. Później Władysław IV, już jako król Polski, znów musiał znów zmagać się w wojnach z Rosją.

Wojciech Świątkiewicz Tekst pochodzi z Tygodnika Idziemy, 4 lipca 2010 Wasze komentarze: Jeszcze nikt nie skomentował tego artykułu - Twój komentarz może być pierwszy. Autor Treść Nowości Modlitwa do Matki Bożej Dobrej Rady Różaniec do św. Teresy od Dzieciątka Jezus Kleszcz kleszczowi nierówny Najprostszym sposobem wspierania dziecka jest po prostu bycie z nim i dawanie mu swojego czasu Lourdes nazywane jest stolicą modlitwy, jest także lekcją pokory dla świata Film "Jezus 2000" Najbardziej popularne Modlitwa o Cud Tajemnica Szczęścia Modlitwy do św. Rity Litania do św. Józefa Jezu, Ty się tym zajmij - Akt oddania się Jezusowi Godzina Łaski 2023 Poprzednia [ Powrót ] Następna