Duch Święty duszą Kościoła

W myśl tej samej analogii można by porównać cały proces tworzenia Kościoła, już w okresie mesjańskiej działalności Chrystusa na ziemi, do stworzenia człowieka wedle opisu Księgi Rodzaju, a zwłaszcza do przekazania tchnienia życia, dzięki któremu "stał się człowiek istotą żywą" (Rdz 2,7). W tekście hebrajskim występuje tu termin nefesh (to znaczy: istota poruszana życiodajnym tchnieniem), ale w innym miejscu tej samej Księgi ożywiające tchnienie istot żyjących jest określone słowem ruah, czyli "duch" (Rdz 6,17). Duch Święty jest przez analogię życiodajnym tchnieniem "nowego stworzenia", które konkretyzuje się w Kościele. Sobór mówi także, że "zesłany został w dniu Zielonych Świąt Duch Święty, aby Kościół ustawicznie uświęcał i aby w ten sposób wierzący mieli przez Chrystusa w jednym Duchu dostęp do Ojca" (por. Ef 2,18) (Lumen gentium, 4). Świętość to pierwsza i podstawowa forma życia, jaką Duch Święty - na podobieństwo "duszy, która ożywia" - napełnia Kościół: świętość na wzór Chrystusa, "którego Ojciec poświęcił i posłał na świat" (J 10,36). Świętość stanowi głęboką tożsamość Kościoła jako Ciała Chrystusa, ożywionego i mającego udział w Jego Duchu. Świętość stanowi o duchowym zdrowiu Ciała. Świętość decyduje także o jego duchowym pięknie, które przewyższa wszelkie cuda natury i sztuki; pięknie nadprzyrodzonym, w którym wyraźniej i bardziej bezpośrednio niż w pięknie jakiegokolwiek innego stworzenia odbija się piękno samego Boga, właśnie dlatego, że Kościół jest Corpus Christi.

Duch Święty jest nazywany "duszą Kościoła" również w tym sensie, że przenika swoim Boskim światłem całą myśl Kościoła, prowadząc go do całej prawdy zgodnie z zapowiedzią Chrystusa w Wieczerniku: "Gdy zaś przyjdzie On, Duch Prawdy, doprowadzi was do całej prawdy. Bo nie będzie mówił od siebie, ale powie wszystko, cokolwiek usłyszy (...) z mojego weźmie i wam objawi" (J 16,13-14).

W świetle Ducha Świętego dokonuje się zatem w Kościele głoszenie prawdy objawionej i dzieło pogłębiania wiary na wszystkich "poziomach" Ciała Chrystusa: na poziomie Apostołów, ich następców w urzędzie nauczycielskim, na płaszczyźnie powszechnego "zmysłu wiary" ludzi wierzących, w tym katechetów, teologów i innych myślicieli chrześcijańskich. Wszystko jest i musi być ożywiane przez Ducha.

Duch Święty jest także źródłem całego dynamizmu Kościoła, zarówno w dziedzinie świadczenia o Chrystusie wobec świata, jak i w dziedzinie krzewienia ewangelicznego orędzia. W Ewangelii św. Łukasza zmartwychwstały Chrystus, gdy obiecuje Apostołom zesłanie Ducha Świętego, kładzie nacisk na ten właśnie aspekt: "oto ześlę na was obietnicę mojego Ojca. Wy zaś pozostańcie w mieście, aż będziecie przyobleczeni mocą z wysoka" (Łk 24,49).

Związek między działaniem Ducha Świętego i dynamizmem Kościoła wynika jeszcze wyraźniej z paralelnego tekstu z Dziejów Apostolskich, w którym Jezus mówi: "gdy Duch Święty zstąpi na was, otrzymacie Jego moc i będziecie moimi świadkami" (Dz 1,8). Tak w Ewangelii, jak i w Dziejach Apostolskich dla określenia "siły" lub "mocy" zastosowane jest greckie słowo dynamis: "dynamizm". Chodzi o nadprzyrodzoną energię, na którą człowiek musi odpowiedzieć przede wszystkim modlitwą. Tego też uczy Sobór Watykański II, mówiąc że Duch Święty "mieszka w Kościele, a także w sercach wiernych (...); w nich przemawia i daje świadectwo przybrania za synów" (Lumen gentium, 4). Również w tym tekście Sobór odwołuje się do św. Pawła (por. Ga 4, 6; Rz 8,15-16, 26), który w Liście do Rzymian pisze: "Duch przychodzi z pomocą naszej słabości. Gdy bowiem nie umiemy się modlić tak, jak trzeba, sam Duch przyczynia się za nami w błaganiach, których nie można wyrazić słowami" (Rz 8,26).

Przypomnijmy jeszcze inny krótki tekst soborowy, w którym czytamy, że Duch Święty "mocą Ewangelii utrzymuje Kościół w ciągłej młodości, ustawicznie go odnawia i do doskonałego zjednoczenia z Oblubieńcem prowadzi. Albowiem Duch i Oblubienica mówią do Pana Jezusa: Przyjdź! (por. Ap 22,17)" (Lumen gentium, 4). W tym tekście rozbrzmiewa echo słów św. Ireneusza (Adv. Haereses, III, 14,1: PG 7,996 B), który przekazuje nam pewność wiary pierwszych Ojców. Tę samą pewność wyrażał św. Paweł mówiąc, że wierni zostali wyzwoleni z niewoli prawa "tak, że możemy pełnić służbę w nowym duchu" (Rz 7,6). Cały Kościół pełni tę służbę i w Duchu Świętym znajduje źródło ciągłej odnowy i jedności. Albowiem mocniejsza od wszystkich ludzkich słabości i grzechów jest moc Ducha-Miłości ożywiającej i jednoczącej.

Pomiędzy tym, co objawia Duch Święty i tym, co objawia Jezus, zachodzi powiązanie. Nie chodzi tu o dwa różne, odrębne objawienia. Wynika to ze słów, w których Jezus wyraża swoją obietnicę; "Duch Święty, którego Ojciec pośle w moim imieniu, On was wszystkiego nauczy i przypomni wam wszystko, co Ja wam powiedziałem" (J 14,26). Przypominanie jest funkcją pamięci. Przypominając, powraca się do tego, co było, co zostało powiedziane czy dokonane, odnawiając w świadomości rzeczy przeszłe, sprawiając, że one niejako odżywają. Jednakże, posłannictwo Ducha Świętego, Ducha Prawdy, obdarzone Boską mocą nie pozostaje skierowane tylko do przeszłości jako takiej. Duch Prawdy "przypominając" słowa i czyny oraz całą zbawczą tajemnicę Chrystusa, uobecnia je stale w Kościele, sprawia, że stale są aktualne - a równocześnie przyoblekają się w aktualność Kościoła - wspólnoty zbawienia.

Dzięki działaniu Ducha Świętego Kościół nie tylko pamięta prawdę, ale trwa w prawdzie otrzymanej od swego Pana. W ten sposób wypełniają się także słowa Chrystusa: "On będzie świadczył o Mnie" (J15,26). Świadectwo Ducha Prawdy kształtuje wciąż żywą obecność Chrystusa, siłę Ewangelii, coraz pełniejsze spełnienie Odkupienia, stałe objawianie prawdy i cnót. W ten sposób Duch Święty doprowadza Kościół do wszelkiej prawdy.

Ta prawda zawiera się w Ewangelii, a przynajmniej wynika z jej treści. To, co objawi Duch Święty, zostało już powiedziane przez Chrystusa. Sam Chrystus zwraca na to uwagę mówiąc o Duchu Świętym: "Bo nie będzie mówił od siebie, ale powie wszystko, cokolwiek usłyszy. (...) On Mnie otoczy chwałą, ponieważ z mojego weźmie i wam objawi" (J 16,13-14).

Wasze komentarze:

marzena aneta: 19.02.2023, 21:29  Duch Święty duszą Kościoła dziękuję Duchu Święty kocham Cię proszę o miłość uczciwość sprawiedliwość na świecie tym świecie dziękuję Duchu Święty kocham Cię prosze dla mnie o domu kupno dobrą mieszkania sprzedaż urode zdrowie pieniądze dobrego kawalera męża młodego niepalącego pobożnego religijnego uczciwego z którym będę żyć w cielesnej czystości dziękuję modlitwa ma moc nie ma modlitw nie wysłuchanych modlitwa ma moc modlitwa cuda czyni miłość cuda czyni nadzieja cuda czyni pokora cuda czyni sprawiedliwość cuda czyni uczciwość cuda czyni ufność cuda czyni wiara cuda czyni wiara to jest pewność bez dowodu wiara to jest droga którą docieramy do marzeń dziękuję dziękuję dziękuję dziękuję dziękuję dziękuję dziękuję dziękuję dziękuję

(1)

Autor Treść

Nowości Nowenna do bł. ks. Jerzego Popiełuszki - dzień 2 Tajemnice Bolesne Różańca Świętego Modlitwa do św. Jana XXIII Litania do św. papieża Jana XXIII św. Aleksander Sauli Modlitwa do św. Aleksandra Sauli

Najbardziej popularne Modlitwa o Cud Tajemnica Szczęścia Modlitwy do św. Rity Litania do św. Józefa Jezu, Ty się tym zajmij - Akt oddania się Jezusowi Godzina Łaski 2023

Poprzednia

[ Powrót ]

Następna