Aktywność starszych ludzi często ukazuje życie wielu wspólnot parafialnych

Kościół was potrzebuje

Mijający rok, jak to przypomniał Ojciec Święty w swoim liście do osób w podeszłym wieku, jest w szczególny sposób poświęcony problemom ludzi starych. Nie tylko ze względu na sposób, w jaki przeżywa się ten etap życia, ale także z powodu powiększania się tej grupy w społeczeństwie. Statystyka Osoby w tzw. trzecim i czwartym wieku, coraz to bardziej liczne, stają się rzeczywiście prekursorami końca naszego tysiąclecia. Jak podają najnowsze statystyki, ponad 590 milionów mieszkańców naszego globu przekroczyło sześćdziesiąty rok życia (oznacza to, że 1 osoba na 10 ma więcej niż sześćdziesiąt lat) - jest 66 milionów osób, które osiągnęły 80. rok życia i aż 135 tysięcy tych, którzy przekroczyli 100 lat. W stosunku do XIX wieku czas ludzkiego życia wydłużył się o 30 lat. Kościół a ludzie w podeszłym wieku Nie da się ukryć, że w tej sytuacji, ludzie starzy są prawdziwym wyzwaniem dla współczesnego społeczeństwa i dla Kościoła. Tak jak w czasach biblijnych, zwłaszcza w epoce apostolskiej (por. Dzieje Apostolskie), tak i dziś nie może zabraknąć miejsca dla ludzi starych, którzy - mimo swoich problemów - są zawsze niezwykłym darem i bogactwem społeczeństwa i całego Kościoła. Kościół świadomy wielkiej godności i powołania osoby ludzkiej stara się być zawsze opiekunem i obrońcą tych, którzy poprzez chorobę, kalectwo czy wiek potrzebują szczególnej opieki, pomocy i solidarności w chwilach cierpienia i trudności. Warto przypomnieć, że w szerokiej działalności Kościoła na polu sanitarnym i społeczno-charyta- tywnym, szczególne miejsce zajmuje właśnie opieka nad ludźmi w podeszłym wieku. W 1998 roku istniało w świecie 12.209 domów dla osób starszych i niepełnosprawnych, a oprócz tego rozwijała się i wciąż rozwija wszelkiego typu działalność, zwłaszcza zgromadzeń zakonnych i różnych wspólnot oraz organizacji, zmierzająca do otoczenia opieką tych, którzy ze względu na wiek potrzebują obecności i pomocy innych. Czas nowych potrzeb i nowych aspiracji Starość nie jest jednakże tylko czasem oczekiwania. Jest to nowy czas, w którym rodzą się nowe potrzeby i aspiracje. Kościół, starając się propagować szacunek dla ludzi starych i wzywając do zagwarantowania wszystkim godnej starości, pragnie jednocześnie uświadomić i odkryć powołanie, misję, bogactwo i charyzmat podeszłego wieku, ponieważ większość ludzi starych wciąż posiada wiele siły fizycznej, a ponadto niezwykłą młodość ducha: ogromną sprawność umysłu i siłę ducha, które w łączności z posiadanym wolnym czasem mogą stać się wielkim darem dla wspólnoty Kościoła, zwłaszcza zaś dla wspólnot parafialnych. "To, że dziś w wielu krajach wzrasta liczba ludzi starych i że obniża się granica wieku emerytalnego, otwiera przed ludźmi starszymi nowe możliwości kontynuowania przez nich pracy apostolskiej, którą winni oni odważnie podejmować, pokonując w zdecydowany sposób pokusy nostalgicznego zamykania się we wspomnieniach z przeszłości, która już nie wróci, lub wycofania się z zaangażowania w teraźniejszość z powodu nowych trudności napotykanych w świecie; przeciwnie, winni coraz jaśniej sobie uświadamiać, że ich rola w Kościele i w społeczeństwie nie kończy się z wiekiem, lecz jedynie przybiera nową formę" (Jan Paweł II, Adhortacja apostolska Christifideles laici, 48). Starość i misje Świadomość i zaangażowanie misyjne łączą wszystkich ochrzczonych bez względu na wiek: dzieci, młodzież, dorosłych i tych u schyłku życia. Warto jednak, aby szczególnie osoby w podeszłym wieku odkryły w sobie to wielkie bogactwo, które może być wykorzystane w dziele misyjnym. Także oni - a może zwłaszcza oni - mogą być współpracownikami w dziele krzewienia wiary i wspomagania Kościołów, które rodzą się w odległych krajach, na innych kontynentach. "Ludziom starszym, którzy często i niesłusznie są uważani za zbędnych, a nawet za nieznośny ciężar, pragnę powiedzieć, że Kościół prosi ich i od nich oczekuje, że będą kontynuowali swą misję apostolską i misyjną, która nie tylko jest w ich wieku możliwa i potrzebna, ale właśnie dzięki ich wiekowi niejako otrzymuje specyficzny i oryginalny wymiar" (Jan Paweł II, Adhortacja apostolska Christifideles laici, 48). Choć taka współpraca ze strony ludzi starszych nie jest żadną nowością naszych czasów czy końca wieku, jest czymś bardzo znamiennym, że coraz bardziej się rozwija i staje znakiem żywotności wielu wspólnot parafialnych, zwłaszcza w krajach Europy Zachodniej. Zachęcam wszystkich, którzy odkrywają nowe powołania związane z tym, jak go nazywamy, podeszłym wiekiem, aby nie zapominali, że modlitwa i ofiara ludzi starych - jak to często podkreśla Papież - były, są i będą siłą, którą Kościół szanuje i przyjmuje jako dar i jako swoje osobiste bogactwo. Ks. DARIUSZ MADEJCZYK (przygotowano w oparciu o Biuletyn Międzynarodowej Agenqi FIDES n. 3343) Wasze komentarze: Jeszcze nikt nie skomentował tego artykułu - Twój komentarz może być pierwszy. Autor Treść Nowości św. Hilary z Poitiers Modlitwa do św. Hilarego z Poitiers Litania do św. Hilarego z Poitiers bł. Weronika Nagroni Modlitwa do bł. Weroniki Nagroni Modlitwa do św. Remigiusza Najbardziej popularne Modlitwa o Cud Tajemnica Szczęścia Modlitwy do św. Rity Litania do św. Józefa Jezu, Ty się tym zajmij - Akt oddania się Jezusowi Godzina Łaski 2024 Poprzednia [ Powrót ] Następna

[ Strona główna ]

Polityka Prywatności | Kontakt - formularz | Kontakt