Paschalna uczta Ludu Bożego

Komunia św. jest ucztą paschalną. Nie nagrodą za świętość życia, lecz pokarmem na drogę, wiatykiem

Jesteśmy zranieni grzechem praojców. Odrzuciwszy w grzechu pierworodnym pomoc Bożą pozostajemy słabi, upadający. Bóg, miłosierny Ojciec, przychodzi w Synu swoim, Jezusie Chrystusie, aby nas leczyć, aby być naszą pomocą i w naszej odpowiedzi my idziemy do Niego. Abba, Ojcze! Dlatego paschalna uczta - i podczas Mszy św. i poza nią - rozpoczyna się Modlitwą Pańską. Błagamy: "Ojcze nasz, Abba, Ojczulku!" Najpierw zjednoczeni z Chrystusem prosimy, aby ten Ojciec był wszystkim we wszystkich, aby stało się Ciałem Jego jedyne wieczne Królestwo. Nie zapominając jednak, że jesteśmy tylko stworzeniami, słabymi, ułomnymi, a On jest dla nas, marnotrawnych synów, miłosierny jak najlepszy Ojciec, prosimy o chleb: ten ziemsld i ten, którym dla nas stał się Jezus Chrystus, chleb - wiatyk w pielgrzymce do Jego ojcowskiego domu. Do nieba dojdziemy tylko Jego mocą. Stąd jeszcze prośba: nie wódź nas na pokuszenie, nie dopuść, byśmy upadli w pokusie, Ty Ojcze, Zbaw nas. Obrzędy jedności i pokoju I piękna, prosta w znaku, głęboka w wymowie liturgia pokoju Chrystusowego. "Jeśli przyniesiesz swój dar do ołtarza i tam...". W starożytności tzw. znak pokoju włączony był do przygotowania darów. W dniach Soboru Watykańskiego II były nawet dyskusje, czy tego nie przywrócić. Jednak zaniechano tych dążeń. Znak pokoju pozostał w Mszy św. przed Komunią św. i - razem z innymi - stanowi piękny obrzęd jedności w Chrystusie. Pierwszym jego elementem jest modlitwa: "Panie, Jezu Chryste. Ty powiedziałeś swoim apostołom: pokój mój wam daję..." Następnym gest: braterski uścisk dłoni, czy inny znak zgody, jedności. Byłoby wielką szkodą, gdyby ten gest był tylko zewnętrznym znakiem. Łaciński tekst mszału woła: przekażcie sobie, obdarzcie się pokojem! I trzeci element obrzędu, przez wielu niezauważony, a bardzo mocny. Dobrze będzie jeśli go zauważymy i zrozumiemy. To nie tylko słowa, nie tylko ludzki gest braterstwa. Na ołtarzu spoczywa Ciało Pana naszego, Jezusa Chrystusa pod postacią Chleba. Coraz częściej jest to duża hostia. Kapłan bierze ją do rąk i łamie na cząstki, jeśli to możliwe, na tyle ilu jest uczestników Eucharystii. Czasem cząsteczki muszą być i bardzo drobne. I takie małe cząsteczki rozdaje podczas Komunii św. Dlaczego takie utrudnienie? Czemu nie skorzystać z przygotowanych uprzednio małych komunikantów? Zastanawiano się nad tym w zespole opracowującym odnowę liturgii mszalnej. Teolodzy z Europy Zachodniej mieli wielką pokusę, aby tak uczynić. Jednak przypomniano sobie zapis Ewangelii, że Pan Jezus "łamał i dawał". Co to nam mówi? Małe cząstki połamanej hostii trudno jest złożyć z powrotem. Ale jednak można złożyć, uczynić znów jedno. Podobnie ludzi stworzonych do jedności podzielił grzech. Czy mogą się zjednoczyć? Trudno, ale mogą. Nie sami jednak, tylko w Chrystusie, Jego mocą. Ten znak mówi: przyjmujesz Chrystusa, abyś był jedno. Procesja komunijna Te połamane cząsteczki rozdawane są wiernym zbliżającym się do ołtarza w procesji. Podający Ciało Chrystusa stoją, wierni podchodzą do nich uformowani harmonijnie w szeregi procesyjne. Tak, odnowa liturgii nie wprowa-* dza Komunii św. w postawie stojącej (co niektórych gorszy). Pokarm będący drogą do domu Ojca przyjmujemy w postawie procesyjnej, postawie ludu pielgrzymów. Pascha jest przejściem z Panem. Powinna to być najpiękniejsza procesja Eucharystii. Z radosnym, triumfalnym śpiewem na ustach. Przecież wychodzi nam naprzeciw i idzie z nami Zwycięzca śmierci, piekła i szatana. Uwielbienie Ojca Odpowiedzią jest uprzedzający nas ostatni człon paschalnej uczty Ludu Bożego: Uwielbienie. Nie chodzi tu tylko o dziękczynienie. Cała Msza św. od samego początku jest Eucharystią, czyli dziękczynieniem. Dziękując "przez Chrystusa, z Nim, w Nim", podpisując się pod Jego dziękczynieniem Bogu Ojcu, wołamy: "Amen, Amen, Amen". Ten Ojciec daje jeszcze raz swego Syna jako pokarm w darze. Jesteśmy zachwyceni. Brak nam słów. Uwielbiamy. Ostatni człon uczty paschalnej przypomina, że chrześcijanin to ten, kto idzie do Boga Ojca przez Chrystusa w jedności Ducha Świętego. Zjednoczeni z Chrystusem uwielbiamy Ojca. W świętym milczeniu, przez śpiew, w postawie klęczącej, stojącej, siedzącej czy jeszcze inaczej zgodnie z kształtem danej wspólnoty. Wszyscy ochrzczeni są ludem pielgrzymim włączonym w Paschę Chrystusa. Wraz z Nim przechodzimy przez ziemię do domu naszego Ojca. Ks. STANISŁAW HARTLIEB Wasze komentarze: Jeszcze nikt nie skomentował tego artykułu - Twój komentarz może być pierwszy. Autor Treść Nowości św. Zyta Modlitwa do św. Zyty Litania do św. Zyty Dlaczego stosujemy poświęcenia? Choroby układu krążenia stanowią najczęstszą przyczynę zgonów oraz inwalidztwa Sanktuarium św. Wolfganga Najbardziej popularne Modlitwa o Cud Tajemnica Szczęścia Modlitwy do św. Rity Litania do św. Józefa Jezu, Ty się tym zajmij - Akt oddania się Jezusowi Godzina Łaski 2023 Poprzednia [ Powrót ] Następna

[ Strona główna ]

Polityka Prywatności | Kontakt - formularz | Kontakt