Pismo Święte mówi o karach dla tych, którzy wywołują duchy

Przygotowania do tego seansu trwały cały wieczór, na pierwszym piętrze domku, w którym całe to przedstawienie miało się odbyć. Łączyliśmy różnego rodzaju naczynia, by w odpowiedniej chwili podczas seansu, pociągnąć za sznurek, narobić hałasu i stworzyć odpowiednią atmosferę wywoływania duchów. Rzeczywiście, gdzieś na środku stołu stał talerz, pod nim magiczna plansza, łyżeczka i kilka odważnych osób wokół stołu, reszta rozlokowała się po kątach.

Misternie poprzyczepiane nici do różnych rzeczy, pociągane przez kolegów w najbardziej nieoczekiwanych chwilach, wprawiały je w ruch, powodując przy tym niesamowity hałas, ogromny strach uczestników przedstawienia, ale i ich aranżerów. Było to jedyne w moim życiu "wywoływanie duchów". Wszystko szybko minęło, ale pozostało pytanie, jak to jest z tymi duchami, czy naprawdę można się z nimi skontaktować, zapytać o przyszłość? Drodzy przyjaciele, tak często pytacie o to samo swoich katechetów, księży. Dzielę się z wami odpowiedziami, które udało mi się znaleźć. Nekromancja (czyli właśnie wywoływanie duchów) wywodzi się od greckiego słowa oznaczającego "zmarłego" lub "wróżenie". Jest to praktyka, w której usiłuje się przepowiedzieć przyszłość przez porozumiewanie się ze zmarłymi.

Obecnie nekromancja zwana jest też spirytyzmem lub kanałowaniem. Przybiera ona wiele różnych form. Kanałowanie (spirytyzm, bycie medium lub jakkolwiek inaczej się to może nazywać) polega prawdopodobnie na osiąganiu poszerzonego stanu świadomości, pozwalającego nawiązać kontakt z przewodnikiem z innego wymiaru lub duchowym źródłem siebie samego. Sztuka wywoływania duchów zmarłych, związana z pragnieniem konsultowania się z nimi, praktykowana była już w starożytności, o czym świadczą legendy, opowiadania, ale i Pismo Święte: "Gdy ty wejdziesz do kraju, który ci daje twój Bóg, Jahwe, nie ucz się popełniać tych samych obrzydliwości jak tamte narody. Nie znajdzie się pośród ciebie nikt, kto by przeprowadzał przez ogień swego syna lub córkę, uprawiał wróżby, przepowiednie, magie lub czary; nikt, kto by uprawiał zaklęcia, pytał duchów, wywoływał umarłych. Obrzydliwy jest bowiem dla Pana każdy, kto to czyni. Z powodu tych obrzydliwości wypędza ich twój Bóg, Jahwe, sprzed twego oblicza" (Pwt 18, 9-12).

Mieszkańcy Maratonu, gdzie w 490 roku przed narodzeniem Chrystusa miała miejsce wielka bitwa, twierdzili, że nocną porą słychać tam było często echa walk, szczęk broni i jęki rannych. Aleksander Macedoński miał kiedyś sen, w którym ujrzał twarz Kassandera, i przeczuł, że grozi mu z jego strony jakieś niebezpieczeństwo. Kiedy poznał go osobiście, śmiał się z nocnych majaków, ale niedługo później został przez Kassandera otruty. Rzymski historyk Swetoniusz pisał, że gdy złożono zwłoki Kaliguli w ogrodach pałacu, powstał tam taki hałas, iż ogrodnicy pouciekali, a dom, w którym cesarz został zabity, spalono. W Egipcie męczennica Potamiana (II wiek po Chr.) ukazywała się poganom po śmierci i wzywała ich, żeby przyjęli chrześcijańską wiarę. Niektórzy odrzucili wówczas starych bogów, nawrócili się i nawet zostali męczennikami. Od wieków, pomimo wielu ostrzeżeń i zdecydowanych zakazów w kolejnych pokoleniach pojawiali się wciąż nowi zwolennicy nadzwyczajnych spotkań ze światem umarłych. Z czasem "duchy" zaczęły przepowiadać przyszłość, dawać rady lekarskie i wskazówki alchemiczne. Zmarły w Weronie w 1306 roku Guido de la Tores w osiem dni po swojej śmierci pokazał się krewnym, a uczonym dawał przekonujące odpowiedzi, Na pytanie, jakim sposobem może mówić nie mając języka, odparł, że dusze zmarłych potrafią z powietrza uformować potrzebne do mówienia narządy.

Spirytyzm nowożytny liczy sobie prawie półtora wieku istnienia. Za jego początek uważa się datę 31 marca 1848 roku, kiedy to dwie siostry Fox, zamieszkałe w miejscowości Hydesville, w stanie Nowy Jork, zainicjowały pierwszy w nowożytnej formie seans spirytystyczny. Otóż całą rodzinę zaczęły nękać odgłosy kroków i stukanie w ścianę. Zauważono, że stukanie idzie w ślad za Margarettą i Kate, które w końcu zaczęły rozmawiać z "panem Rozczepioną Stopą". Kiedy Kate pstrykała palcami, duch odpowiadał. Stosując odpowiedni kod, dziewczynki nauczyły się "rozmawiać" z duchem, który był sprawcą domowych hałasów. Nietrudno wyobrazić sobie, co działo się, gdy informacja o wydarzeniach u Foxów, wydostała się poza ich dom. Popularność dała im się we znaki tak, że postanowili się wyprowadzić. I chociaż dwa lata później okrzyknięto je oszustkami, to i tak zyskały niezwykłą sławę. I tak moda na spotkania z duchami ogarnęła bardzo szybko zarówno Stany Zjednoczone, jak i Europę. W roku 1888 Kate i Margarita publicznie przyznały się do oszustwa. Nie miało to już jednak większego znaczenia dla rozwoju spirytualizmu. W roku 1925 w Paryżu Międzynarodowy Kongres Spirytystów zaaprobował projekt zbudowania pomnika w Flydesville, na którym umieszczono napis: "Pomnik wzniesiony 4 grudnia 1927 roku przez spirytystów z całego świata na pamiątkę Objawienia się Nowożytnego Spirytyzmu w Hydesville, N.Y., 31 marca 1848, w hołdzie mediumistyce, podstawie wszelkich zasad, na których opiera się spirytyzm. Śmierć nie istnieje. Nie ma zmarłych."

Na bazie zainteresowania spirytualizmem, bardzo szybko zbudowano nowy system filozoficzny i religijny, zwany spirytyzmem. Allan Kardec jest autorem dzieła programowego nekromancji pod tytułem "Księga Duchów", które opublikowano w roku 1857. W swojej książce Kardec wyjaśnia koncepcję spirytyzmu, ponieważ spirytyzm nie tylko uznaje istnienie duchów, lecz wierzy także w możliwość nawiązania z nimi fizycznej łączności. Centralną ideą spirytyzmu Kardeca jest reinkarnacja. Epitafium na jego grobie w Paryżu doskonale odzwierciedla jego poglądy: "Narodzić się, umrzeć, narodzić się na nowo i tak bez końca; takie jest prawo".

Zdrowy rozsądek nakazuje odrzucić te jakże fałszywe "dowody naukowe". Fundamentalne tezy spirytyzmu, szczególnie te odnoszące się do kontaktu zmysłowego, realnego, bezpośredniego i sprowokowanego z duchami (a na tym twierdzeniu opiera się cały ten system) są problematyczne, niepewne i nie wykraczają poza sferę czystych hipotez. Spirytyzm opiera się na czymś, co jest nierealne i niemożliwe. Należy więc uważać go za podstawowy błąd w interpretowaniu zdarzeń pozornie cudownych, które w rzeczywistości pochodzą wyłącznie z tego świata i nie mają nic wspólnego z istotami ("duchami") z tamtego świata. I chociaż zdarzyć się może, że wszyscy uczestnicy seansu spirytystycznego będą słyszeć głos czy widzieć postać zmarłego, to trzeba wiedzieć, że jest to sztuczka ducha nieczystego, demona. Tego typu duchy posiadają wiedzę i mogą naśladować głosy i postaci osób zmarłych. A jeśli wejdziesz w przyjacielskie układy z takim diabłem, wiedz, że łatwo się jemu nie wymkniesz, on wykorzysta Twoją słabość, Twoją chęć bycia jak Bóg. Niechybnie umrzesz (por. Rdz 3).

Spirytyści nie są chrześcijanami. Sama zasada reinkarnacji nie pozwala im zaakceptować doktryny chrześcijańskiej, to znaczy nauki o zbawieniu i odkupieniu dzięki misterium paschalnemu. Mówią że wierzą ale nie akceptują wiary chrześcijańskiej, chwalą się, że są chrześcijanami, ale odrzucają chrzest, chełpią się głoszeniem Ewangelii, ale sprzeciwiają się Dobrej Nowinie o odkupieniu, podziwiają Chrystusa, ale nie widzą w Nim ani Boga, ani Zbawiciela. Ich "chrześcijaństwo" jest po prostu szyldem mamiącym nieostrożnych. W pełni stosują się do nich słowa Ewangelii: "Strzeżcie się fałszywych proroków, którzy przychodzą do was w owczej skórze, a wewnątrz są drapieżnymi wilkami. Poznacie ich po owocach" (Mt 7, 15-16). Pismo Święte bardzo jednoznacznie mówi o karach dla tych, którzy wywołują duchy, oto te fragmenty: Kpł 19,31, Pwt 18, 9-14, Jr 29,8, Iz 8, 19- 20, w Nowym Testamencie Dz 9, 6-12; 16, 16-18; 19, 11-20, Gal 5,20. W Katechizmie Kościoła Katolickiego czytamy: "Należy odrzucić wszystkie formy wróżbiarstwa: odwoływanie się do szatana lub demonów, przywoływanie zmarłych lub inne praktyki mające rzekomo odsłaniać przyszłość. Korzystanie z horoskopów, astrologia, chiromancja, wyjaśnianie przepowiedni i wróżb, zjawiska jasnowidztwa, posługiwanie się medium są przejawami chęci panowania nad czasem, nad historią i wreszcie nad ludźmi, a jednocześnie pragnieniem zjednania sobie ukrytych mocy. Praktyki te są sprzeczne ze czcią i szacunkiem - połączonym z miłującą bojaźnią - które się należą jedynie Bogu. Spirytyzm pociąga za sobą często praktyki wróżbiarskie lub magiczne. Dlatego Kościół upomina wiernych, by wyrzekali się ich." (nr 2116-2117)

Czas współczesny łączy w sobie różne paradoksy. Z jednej strony cechuje go ucieczka od tematu śmierci - zamyka się ją w salach szpitalnych, potem grzebie pod wiekiem trumny - bo człowiek współczesny nie chce uczestniczyć w walce ze śmiercią. Z drugiej strony panuje ogromne zainteresowanie życiem po śmierci, zagadnieniami eschatologicznymi, spekulacjami na temat "życia po życiu". Pamiętajmy zawsze o tym, że i w życiu i w śmierci należymy do Pana. Bądźmy trzeźwi, czuwajmy, przeciwnik nasz - diabeł krąży, szukając...łatwowiernych, naiwnych, chcących być jak Bóg, by ich pożreć. Mocni w wierze przeciwstawcie się jemu! (por. 1P 5,8-9).

Wasze komentarze:

Jeszcze nikt nie skomentował tego artykułu - Twój komentarz może być pierwszy.

Autor Treść

Nowości św. Zyta Modlitwa do św. Zyty Litania do św. Zyty Dlaczego stosujemy poświęcenia? Choroby układu krążenia stanowią najczęstszą przyczynę zgonów oraz inwalidztwa Sanktuarium św. Wolfganga

Najbardziej popularne Modlitwa o Cud Tajemnica Szczęścia Modlitwy do św. Rity Litania do św. Józefa Jezu, Ty się tym zajmij - Akt oddania się Jezusowi Godzina Łaski 2023

Poprzednia

[ Powrót ]

Następna