Czy nerwica jest chorobą?Nerwowość to wzmożona pobudliwość psychiczna, przybierająca różne formy. U dziecka może przeważać niepokój psychoruchowy, u osoby starszej - zwiększona uczuciowość, afekt, wybujała wyobraźnia czy intelekt. Nie można więc uznać nerwowości za objaw chorobowy, a raczej za wyraz dużej wrażliwości psychicznej.Nerwica jest wynikiem zakłócenia równowagi wewnętrznej i relacji z otoczeniem. Jej objawy mogą przybierać maskę poważnych chorób somatycznych. Przewlekłe zaburzenia emocjonalne spowodowane np. trudną sytuacją rodzinną prowadzą do odruchów obronnych z jednoczesnym rozwojem nerwicowych cech osobowości. Rozwój nerwicyNie należy mylić nerwicy z chwilami złego samopoczucia czy lęku, które mijają bez specjalnych następstw. Nerwica natomiast nie ustępuje po ustaniu czynnika wyzwalającego. Jest nawracająca i uporczywa. W rozwoju nerwicy u dzieci znaczącą rolę odgrywa dom rodzinny, szkoła, rówieśnicy, cechy osobowości oraz zdrowie fizyczne dziecka. Badaniem czynników przyczyniających się do powstania nerwicy u dzieci, jak i ich terapią zajmuje się psycholog lub psychiatra dziecięcy. Zanim jednak dziecko trafi do fachowca, sami możemy zwrócić uwagę na pewne sygnały, wskazujące na rozpoczynającą się nerwicę u naszych pociech. Jest to przede wszystkim zmiana w zachowaniu dziecka np. spadek aktywności ruchowej, brak apetytu, zaburzenia snu. W wyniku czasowego bądź całkowitego psychicznego opuszczenia dziecka przez rodziców, zwłaszcza przez matkę, następuje powrót do wcześniejszych zachowań np. domaganie się smoczka przez starsze dziecko, moczenie w łóżeczku, zatrzymanie rozwoju mowy. Klasycznym przykładem jest zajmowanie się matki młodszym potomkiem, a krańcowym - porzucenie dziecka lub oddanie go pod opiekę innym osobom lub instytucjom. Innym czynnikiem negatywnie wpływającym na prawidłowy rozwój dziecka i tendencje nerwicowe jest nadmierna opiekuńczość i uzależnienie dziecka od rodziców.Nadmiar wrażeńDuże znaczenie w powstawaniu nerwic u dzieci ma również nadmiar wrażeń, pobudzających nie wykształconą jeszcze wyobraźnię dziecka, a związanych ze światem dorosłych. Dotyczy to zwłaszcza sfery seksualnej człowieka. Inne czynniki usposabiające do nerwic u dzieci to groźby, zwłaszcza o oddaniu dziecka np. policjantowi, kłótnie między rodzicami, narzucanie takich wymagań wychowawczych, które ograniczają i tłumią jego rozwój. Problemy, jakie przeżywa dziecko w domu rodzinnym rzutują na jego zachowanie w szkole, kontakty z rówieśnikami i postępy w nauce. Każdy rodzaj niepokoju i trosk w domu może przeszkadzać dziecku w nauce. Niekiedy trudności narastają do rangi fobii szkolnej. Nerwicowe cechy osobowości, zapoczątkowane w domu, mogą rozwijać się dalej, zwłaszcza w okresie dojrzewania.Ukryta chorobaDo lekarza pediatry często trafiają dzieci z objawami nerwicowymi, ukrytymi pod postacią "choroby". Są to najczęściej dolegliwości ze strony przewodu pokarmowego, takie jak: bóle brzucha, biegunki lub zaparcia, nadmierne lub osłabione łaknienie, nudności czy okresowe wymioty. Mogą dotyczyć układu ruchowego (mimowolne ruchy, tiki, jąkanie) czy układu moczowego (mimowolne moczenie nocne i dzienne). Częste są zaburzenia czynności serca np. kłucia czy kołatania. U starszych dzieci występują zespoły nerwicowe, podobne jak u dorosłych (nerwica lękowa, histeryczna, depresyjna czy nerwica natręctw). Od nerwicy należy odróżnić tzw. zaburzenia psychosomatyczne związane z długotrwałym stresem towarzyszącym chorobom przewlekłym np. astmie oskrzelowej czy białaczce. Nerwice u dzieci wymagają tzw. psychoterapii. Ich skutki mogą być poważne i trudne do nadrobienia w życiu dorosłym.Dr hab. med. ALDONA KASPRZAK Specjalista chorób dziecięcych i zakaźnych
|
[ Strona główna ] |
Modlitwy | Zagadki | Opowiadania | Miłość | Powołanie | Małżeństwo | Niepłodność | Narzeczeństwo | Prezentacje | Katecheza | Maryja | Tajemnica Szczęścia | Dekalog | Psalmy | Perełki | Cuda | Psychotesty | Polityka Prywatności | Kontakt - formularz | Kontakt
© 2001-2023 Pomoc Duchowa |