Nieumiarkowanie w jedzeniu lub piciu - Spowiedź

To jedna z czterech cnót głównych. Tę kardynalną cnotę charakteryzuje skromność w ubiorze, dyskrecja w mowie, delikatność w opiniach i subtelność w postępowaniu. Umiarkowanie łączy się z powstrzymywaniem się od każdego szkodliwego nadmiaru. W ten sposób przezwycięża egoistyczne upodobania. Zakłada władzę nad emocjami, mając na uwadze dobro własne i innych osób. Oznacza zdolność do panowania nad naturalnymi pragnieniami człowieka. Chodzi o kontrolowane dążenie do fizycznych i emocjonalnych przyjemności oraz dóbr materialnych.

Święty Tomasz z Akwinu uczy, że umiarkowanie daje równowagę, bo wyznacza miarę we wszystkich sferach, gdzie działa instynkt. Uczy świadomego przeżywania uczuć towarzyszących różnym działaniom. Owocami umiarkowania są: pokora, umiejętność odpoczynku i zabawy, łagodność, pozytywne nastawienie do ludzi. Umiarkowanie broni przed skrzywdzeniem bliźniego przez pochopną ocenę. Pilnuje, aby dążąc do prawdy i sprawiedliwości nie przekroczyć granicy, poza którą nie ma już dobra.

Publicysta i poeta Jerzy Narbutt wyjaśnia, że w życiu duchowym jest pewne optimum. Na moją miarę ma być ciężar zobowiązań. Ufny umiar - ani mniej, ani więcej! Przestrzega przed "przedobrzaniem w dobrej wierze". Także dlatego potrzebna jest wspólnota Kościoła - bo wyprowadza z subiektywizmu. Spowiednik zaś modyfikuje stopień wymagań ascetycznych w zależności od możliwości człowieka. Przedobrzanie jest największą słabością szlachetnych i najsilniejszą pokusą świętych.

Zjawisko to jest nieszczęściem człowieka. Potrafi dokonać wielu spustoszeń w życiu religijnym. Jest przyczyną rodzinnych dramatów i powstania wielu herezji w historii Kościoła. Sekty również dziś bazują na złej gorliwości i maksymalizmie. Kościół jest rzecznikiem spokojnego umiaru. I chociaż jest w nim miejsce dla "szaleńców Bożych", zawsze z rezerwą przygląda się restrykcyjnemu radykalizmowi, kiedy np. ktoś wpada w perfekcjonizm albo zapędza się w naśladowanie cudzej świętości. W życiu wewnętrznym każdego człowieka istnieje określony próg wytrzymałości i bezpieczeństwa.

W chrześcijaństwie nie chodzi o kult cierpienia i szukanie dotkliwych wyrzeczeń. Ograniczanie cierpień własnych jest naszym prawem, a zmniejszanie cudzych - obowiązkiem. Niestety, niektórym brak umiarkowania w mnożeniu prywatnych praktyk i umartwień.

ks. Jan Sawicki Tekst pochodzi z Tygodnika Idziemy, 16 stycznia 2011 Wasze komentarze: Maria : 24.02.2013, 22:09 o umiarkowanie wszelke,prisze Cie Jezu,Bo TY jestes dawca wszelkich lask. (1) Autor Treść Nowości św. Katarzyny Szwedzka Modlitwa do św. Katarzyny Szwedzkiej Rozważania Drogi Krzyżowej: Twoja droga krzyżowa, Panie Jezu, powinna być i moją drogą Br. Kasjan Maria Tetich - wielki czciciel św. Józefa "Nikogo nie zabiłem" - czy jest możliwe życie bez grzechu? Ojcowskie prawa Najbardziej popularne Tajemnica Szczęścia Godzina Łaski Modlitwy do św. Rity Litania do św. Józefa Jezu, Ty się tym zajmij - Akt oddania się Jezusowi Modlitwa o Cud Poprzednia [ Powrót ] Następna