Wkrótce wybuchła wojna i uciążliwa okupacja. Różaniec był jednak stale ze mną. W różnych warunkach i okolicznościach starałem się odmawiać go codziennie. Polubiłem tę modlitwę, jednak utrudniały mi ją roztargnienia. Niełatwo było skupić się w czasie rozważania danej tajemnicy i wydawałoby się "monotonnego" odmawiania "Zdrowaś Maryjo". Czytając Dzieje duszy Św. Teresy od Dzieciątka Jezus dowiedziałem się, że i ta święta miała trudności w odmawianiu Różańca. Pisze ona: "Odmawianie Różańca kosztuje mnie więcej niż używanie narzędzi pokutnych... Czuję, że tak źle go odmawiam! Muszę zadać sobie gwałt, by rozmyślać o tajemnicach różańcowych; nie mogę skupić myśli... Długi czas smuciłam się tym brakiem pobożności, który mnie zadziwiał, bo tak bardzo kocham Najświętszą Pannę, że powinnam z łatwością odmawiać ku Jej czci modlitwy tak Jej mile. Teraz już mniej się martwię; myślę, że skoro Królowa Nieba jest moją MATKĄ, jest zadowolona moją dobrą wolą".

Można spotkać się z taką opinią, że Różaniec jest modlitwą odpowiednią dla kobiet. Tymczasem jest to mylny pogląd i być może pozostający w świadomości tych, którzy nie znają w dostatecznym stopniu tej modlitwy.

Różaniec jest jakby streszczeniem Ewangelii. Odmawiając Różaniec, w atmosferze i na tle słów Modlitwy Pańskiej i Pozdrowienia Anielskiego rozważamy tajemnice wcielenia Syna Bożego, Jego śmierć krzyżową i chwalebne zmartwychwstanie. Rozważając tajemnice różańcowe otwieramy się na Jezusa Chrystusa, naszego Zbawiciela, który przemawia do nas swoją nauką i swymi czynami dokonanymi dla naszego zbawienia.

Modlitwa różańcowa od pięćdziesięciu lat stała się moim "codziennym chlebem", umocnieniem w trudnych chwilach życia. Rozważając wieczorem tajemnice różańcowe staram się wszystkie swoje problemy, troski i niepokoje złożyć z pokorą Chrystusowi przez ręce Niepokalanej Matki, prosząc o łaski potrzebne do sprostania zadaniom i trudom dnia następnego.

Za przykładem wspomnianej już św. Teresy od Dzieciątka Jezus i Św. Maksymiliana Kolbego, wsparci ich pomocą, starajmy się odmawiać tę wspaniałą modlitwę rozważając życie Pana naszego Jezusa Chrystusa oraz Jego i naszej Matki Maryi. "Maryja - jak mówił Św. Wincenty Pallotti - czyni wszystko, abyśmy byli obrazem Jej Syna. Jako Jej dzieci prosimy Ją o to, byśmy stali się we wszystkim podobni do Jej Syna, a naszego pierworodnego Brata Jezusa. Prawdziwe nabożeństwo do Maryi polega na naśladowaniu Jej Syna i uczeniu się od Niej, jak Go naśladować".

W czasie modlitwy różańcowej przyswajamy sobie podstawowe treści Ewangelii. Modlitwa jest tak nam niezbędna, jak tlen do życia. Modlitwa jest bowiem oddechem duszy. Otwieramy się na Boga rozważając tajemnice różańcowe i modlimy się jednocześnie naszą codziennością. Nasze codzienne obowiązki, trudy, kłopoty i dolegliwości "wplatamy" w paciorki różańca. Bierzemy na siebie ten krzyż codzienności, "na którym - jak mówił K. Ra- hner - dokona żywota nasz egoizm, gdyż musi być on ukrzyżowany, jeśli ma umrzeć". Wtedy na grobie naszego egoizmu powstaje Miłość. I chociaż nasza codzienność nie staje się przez to lżejsza, zostaje jednak włączona w rytm naszej modlitwy i może stać się naszą modlitwą bez słów.