Rozważania Miłość Modlitwy Czytelnia Źródełko Pomoc Duchowa Relaks Download Cuda Opowiadania Perełki

Zakochałam się w księdzu

Ilość listów napływających do działu: "Miłość czy miłość?", w których poruszacie ten problem jest bardzo duża. Bardzo mnie to dziwi, bo nie przypuszczałabym, że aż tyle kobiet (bo nie dostałam jeszcze ani jednego listu od chłopaka zakochanego w zakonnicy) wzdycha w ukryciu albo i całkiem jawnie do własnego proboszcza albo wikariusza. Albo choć do kleryka.

Listy są różne. Z niektórych wieje grozą, bo okazuje się, że inicjatorem uczucia jest sam duchowny, z większości jednak tchnie rozpaczą, poczuciem bezsilności i poczuciem winy. Piszecie, że zdarzyło się coś co nigdy nie powinno zaistnieć. Co zrobić, jak wyjść z tej sytuacji?

No, owszem, ma miejsce coś, co nie powinno zaistnieć, ale się stało. Jak to się mówi: "serce nie sługa...". Zdarza się. Wszyscy jesteśmy ludźmi. Ludźmi z krwi i kości. Mamy uczucia, jesteśmy wrażliwi na poruszenia serca. Może się zdarzyć, że spodoba nam się ktoś, kto podobać się już "nie powinien", bo ma już swoje powołanie. Z początku nawet nie uświadamiamy sobie lub nie chcemy dopuścić myśli, że po prostu się zakochaliśmy. To może zdarzyć się każdemu. Ale uwaga! - to samo w sobie, choć jest bardzo trudnym doświadczeniem nie jest jeszcze tragedią i - co najważniejsze - nie jest grzechem. Dlaczego?

Samo zakochanie czyli odpowiedź naszych emocji, uczuć i hormonów na pewne cechy pociągające nas w drugiej osobie nie jest czymś za co jesteśmy odpowiedzialni. Człowiek bowiem nie jest w stanie kierować pewnymi procesami zachodzącymi w jego podświadomości, a więc nie może za te procesy ponosić odpowiedzialności. Dopiero wówczas gdy uczucia sterują naszym świadomym działaniem zmierzającym do ucieleśnienia tego zakochania bądź miłości rodzi się dobrowolność, a zatem i odpowiedzialność. Tylko wówczas możemy mówić o winie człowieka gdy świadomie i dobrowolnie dokonuje on pewnych czynów. Naturalnie, nie możemy przy takim postawieniu sprawy wpaść w pułapkę następującego myślenia: "no, ja co prawda chodzę na tą Mszę, którą nasz wikary odprawia i siadam w pierwszej ławce, ja chodzę do Caritasu codziennie, żeby się z nim zobaczyć, ale ja tego nie robię dobrowolnie! Ja jestem zniewolona przez uczucie, za które nie jestem odpowiedzialna, więc to jest silniejsze ode mnie". Takie myślenie jest prawdziwe tylko w części. Bo owszem, uczucia robią swoje, ale i na Mszę św. akurat tą z wikarym i do Caritasu to nie nogi same nas noszą tylko my świadomie chodzimy. I tak jak nie jesteśmy odpowiedzialni za falę uczuć, drżenie serca i myśli wędrujące w jego stronę to za kroki podejmowane po to, żeby się z nim zobaczyć już tak. Widzicie różnicę? Każdy z nas obdarzony został rozumem i wolną wolą. Skoro zatem serce mówi co innego, trzeba czasem posłuchać rozumu.

Ksiądz ma już swoje powołanie: służy Bogu i ludziom. Przed laty, przyjmując sakrament kapłaństwa wybrał drogę służby poprzez głoszenie Ewangelii, sprawowanie Eucharystii, pełnienie posług sakramentalnych oraz służbę bliźniemu. Zobowiązał się do tego odpowiadając pozytywnie na następujące pytania zadawane mu przez biskupa podczas święceń kapłańskich:

Kapłani leżący krzyżem Drodzy synowie, zanim przystąpicie do święceń prezbiteratu, musicie wobec ludu wyrazić wolę ich przyjęcia. Dlatego pytam każdego z was:

Czy chcesz wiernie pełnić urząd posługiwania kapłańskiego w stopniu prezbitera, jako gorliwy współpracownik biskupów w kierowaniu ludem Bożym pod przewodnictwem Ducha Świętego?

Czy chcesz pilnie i mądrze pełnić posługę słowa, głosząc Ewangelię i wykładając prawdy katolickiej wiary?

Czy na chwałę Boga i dla uświęcenia chrześcijańskiego ludu chcesz pobożnie i z wiarą sprawować misteria Chrystusa, a zwłaszcza Eucharystyczną Ofiarę i sakrament pokuty, zgodnie z tradycją Kościoła? Czy chcesz razem z nami wypraszać Boże miłosierdzie dla powierzonego ci ludu, modląc się nieustannie według nakazu Chrystusa?

Czy chcesz coraz ściślej jednoczyć się z Chrystusem, Najwyższym Kapłanem, który z samego siebie złożył Ojcu za nas nieskalaną Ofiarę i razem z Nim poświęcać się Bogu za zbawienie ludzi?

Czy mnie i moim następcom przyrzekasz cześć i posłuszeństwo?

Czy swojemu ordynariuszowi przyrzekasz cześć i posłuszeństwo?

Czy biskupowi diecezjalnemu i swojemu prawnie ustanowionemu przełożonemu przyrzekasz cześć i posłuszeństwo?

Niech Bóg, którzy rozpoczął w tobie dobre dzieło, sam go dokona.1

Tak jak małżonkowie podczas ślubu składają przysięgę małżeńską tak ksiądz podczas święceń dokonał ślubowania Chrystusowi - swojej Oblubienicy. Od tego momentu ksiądz jest zaślubiony Jezusowi. Jest już "zajęty" dokładnie tak jak "zajęty" jest żonaty mężczyzna.

To był jego wybór. Takim powołaniem obdarzył go Pan a on je przyjął. Jest na swoim miejscu w życiu. Ty jesteś na innym miejscu i dlatego wasze światy nie mogą się spotkać. Nie ma nadziei, że będzie inaczej. Czasem otrzymuję pytania co zrobić, by ksiądz przestał być księdzem, by "zrzucił sutannę". Chcę zapewnić, że gdyby ksiądz faktycznie myślał o porzuceniu sutanny to sam by to zrobił. On na pewno dobrze wie jaką drogą może się to odbyć. A ta droga jest bardzo trudna, bardzo bolesna i bardzo rzadko uczęszczana. Jeśli zaś kapłan sam się o to nie zwrócił do osoby w tej materii kompetentnej, czyli do papieża to znaczy, że nie ma takiego zamiaru. W każdym razie ty nie musisz się o to martwić ani mu w tym pomagać. Kapłan po święceniach jest jak żonaty mężczyzna: ślubował komu innemu i nie może być z Tobą. Co zrobić w takiej sytuacji?

Po pierwsze: jeśli obiekt twoich uczuć nie domyśla się swojej roli to absolutnie mu o tym nie mówić, bo może to spowodować jego wyrzuty sumienia i obawy, że swoją postawą się do tego przyczynił.

Po drugie: nie obwiniać za to, że pokochałaś osobę duchowną, natomiast pamiętać, że jesteś odpowiedzialna za to co z tym uczuciem zrobisz.

Po trzecie: koniecznie trzeba rozluźnić kontakty - na ile tylko jest to możliwe: jeśli to ksiądz z parafii to może przez jakiś czas chodzić na Mszę św. gdzie indziej, jeśli pomagasz w czymś w kościele to trochę mniej się angażować. Po prostu unikać sytuacji gdzie może dojść do spotkania. Oczywiście czasem jest tak, że całkiem spotkania nie unikniemy np. jeśli jest to ksiądz katecheta czy opiekun grupy oazowej. Trudno bowiem przestać chodzić na religię. Wtedy pilnować, by kontakty nie wykraczały poza to na co nie mamy wpływu. To trudne nie myśleć ale trzeba się starać zająć umysł czymś absorbującym (np. jakaś praca na rzecz potrzebujących - tylko koniecznie w innym kościele!) bo to na pewno pomoże. Chodzi o to, by robić coś co pomoże zapomnieć, co zaangażuje myśli.

Czas leczy rany. No i modlitwa. A może za jakiś czas ten ksiądz trafi na inną parafię?

Miłość to pragnienie dobra dla drugiej osoby, a dobrem dla osoby duchownej jest służenie Bogu i ludziom poprzez trwanie w wybranym powołaniu. Trzeba zatem pragnąć dla niej dobra poprzez umożliwienie realizacji drogi życiowej a zranione serce leczyć modlitwą i absorbującymi zajęciami.

No dobrze, a co zrobić jeśli to sam ksiądz jest inicjatorem tego związku, nawet gdy nie spotyka się z żadną odpowiedzią z naszej strony? Jeśli on chce spotkań, jeśli on zachowuje się jakby żadne śluby go nie wiązały albo nie obchodziły? Bywa i tak. To bolesne ale się zdarza. Każdą sytuację należy przeanalizować odrębnie. Czasem wystarczy konkretna rozmowa z tym kapłanem, aby się opamiętał, czasem sprawa musi oprzeć się o proboszcza albo o kurię. Jeśli ksiądz mimo rozmów nadal tak się zachowuje to trzeba będzie poinformować jego przełożonych. Oczywiście to jest ostateczność, ale nie można ukrywać sprawy swoim kosztem. Nie może być tak, że to ty będziesz się bała, że sprawa wyjdzie a jak wyjdzie ty zostaniesz obarczona za to odpowiedzialnością - przynajmniej w opinii ludzkiej. To bolesna sprawa, ale nie wolno ci chronić go kosztem siebie, swojej opinii, swoich uczuć i lęków. Nie możesz się winić za jego czyny jeśli nie miałaś w tym udziału.

Jednakże dobrowolne związanie się z osobą duchowną, która postanowiła "zrzucić sutannę" to tak jakby związać się z żonatym mężczyzną, bo on postanowił "zrzucić obrączkę". Dokładnie na to samo by wyszło. Księdzem lub małżonkiem jest się do śmierci, chyba, że zaistnieją bardzo szczególne okoliczności jak stwierdzenie nieważności zawartego małżeństwa i zwolnienie z celibatu przez papieża. Są to jednakże zupełnie wyjątkowe i bolesne przypadki, badane latami. Zazwyczaj jednak księdzem się jest dożywotnio; nawet bowiem kapłan, który zdradził kapłaństwo w niebezpieczeństwie czyjejś śmierci nie tylko może, ale powinien udzielić potrzebującym lub proszącym rozgrzeszenia - będzie to czynił zawsze w sposób ważny i godziwy. Skoro zatem naprawdę masz w sobie poczucie przyzwoitości i chcesz dobrze dla tego księdza to zerwij z nim wszelki kontakt i trzymaj się od niego z daleka. Nie przyczyniaj się do czyjegoś grzechu ani nie pozwól aby niesłusznie winą obarczano Ciebie - jeśli nie ma ku temu powodów.

Twoja jednoznaczna postawa będzie znakiem, że Jezus dla Ciebie jest najważniejszy i że Ty, zwyczajna dziewczyna jego-kapłana swoją postawą możesz zawstydzić. Módl się i działaj, a Bóg tak pokieruje tą historią, że może się ona przyczynić do pogłębienia wiary i większego duchowego wzrostu twojego i tego księdza.

Na koniec kilka słów o przyjaźni z księdzem. Dostaję czasem listy w których pytacie czy ksiądz może być przyjacielem. Naturalnie, ksiądz też jest człowiekiem i na pewno przyjaciół ma. Ale zapewne są to osoby z grona kapłańskiego lub z czasów kiedy jeszcze nie był osobą duchowną.

Natomiast mam bardzo duże wątpliwości czy ksiądz może lub powinien przyjaźnić się z kilkunastoletnią dziewczyną. Pomijając już nawet fakt, że chodzi właśnie o dziewczynę uważam, że ksiądz w ogóle nie może przyjaźnić się ze zbyt dużą liczbą osób. Dlaczego? Bo przyjaźń to coś więcej niż znajomość, to takie wzajemne porozumienie dusz, to otwartość i gotowość do bycia w każdej chwili, gdy przyjaciel tego potrzebuje. To zobowiązanie. Natomiast ksiądz ma być dla wielu - to wynika z jego powołania. Gdyby zaczął się przyjaźnić ze zbyt wieloma osobami to na nic innego czasu by już nie miał. Bo ciągle ktoś z tych jego przyjaciół potrzebowałby spowiedzi, porady, pocieszenia, miałby dylemat moralny, a może zwyczajnie chciałby się spotkać na kawie czy pograć z nim w piłkę. No tak, to nic dziwnego, w końcu z przyjacielem pije się kawę i gra w piłkę. Dlatego nie można księdza "zawłaszczać" dla siebie.

Natomiast jeśli wiedza i duchowość księdza tak bardzo ci imponuje zawsze można zapytać czy zgodziłby się być twoim kierownikiem duchowym. Tylko i z tym trzeba ostrożnie jeśli osoba danego księdza bardzo cię pociąga. Poza aspektem uczuciowym, tzn. tym, że ty się możesz w nim zakochać lub on w tobie (tego nigdy nie możesz wykluczyć) grozi Ci jeszcze jedno niebezpieczeństwo: że osoba księdza przesłoni Ci Boga. Że zaczniesz podziwiać cechy księdza, że to on będzie twoją wyrocznią i nie będziesz na jego słowa patrzeć jak na słowa Boga tylko jego własne. Że to będzie taki kult księdza. Dlatego tę sprawę też należy dobrze przemyśleć. A przyjaciół szukać nie na plebanii tylko w swoim gronie.

1 Tekst pochodzi z Pontyfikału rzymskiego. Obrzędy święceń biskupa, prezbiterów i diakonów.

Kasia i Tomek

Redakcja portalu



Wasze komentarze:
 Kasiula17: 15.11.2009, 15:39
 Saro tylko ja niestety nie mam gg bo internet mam w komórce...:(no to trochę duża różnica wieku. Mój też się zachowuje jak rówieśnik:) jest taki wesoly i ma śmieszny śmiech:)
 Sara: 15.11.2009, 15:12
 Ja za trzy miesiące skończę 18 lat, a mój ksiądz ma 40.. Ale zachowuje się jak mój rówieśnik :) Ja również chętnie z Tobą popiszę, Kasiula, ale myślę, że najlepiej będzie na gg :D Jak chcesz to się do mnie odezwij: 5479675 :)
 Kasiula17: 15.11.2009, 14:53
 Niektórzy się szybko zakochują i tak samo szybko się odkochują... Gorzej kiedy to jest obsesja. Ja mam cos w stylu obsesji... W każdy dzień w szkole staram się go widzieć i stać blisko niego. Na każdą lekcje mam zadanie domowe i wogóle bardzo uważnie słucham co mówi.
 edii: 15.11.2009, 14:24
 A we mnie zakochał się ksiądz, który ma 50 lat. Bywa. Zakochanie przychodzi i odchodzi.
 Kasiula17: 15.11.2009, 00:00
 Jeśli ktos jest smutny przez miłość do księdza i brakuje mu osoby z która mógłby się podzielić swoimi myślami to piszcie do mnie mój numer 725472608:) chętnie popisze. Na przykład z Tobą Saro:)
 Kasiula17: 14.11.2009, 23:52
 Saro. Mój ksiądz jest starszy ode mnie o 10 lat... Ja mam 17 a on teraz będzie mieć 27... Najbardziej boje się tego ze wyjedzie i już nigdy go nie zobacze:(współczuje Ci...
 Sara: 14.11.2009, 19:55
 Cześć Kasiula! Mój ksiądz uczył mnie rok w szkole, potem mu pomagałam trochę przy takiej większej imprezie przez co dużo lepiej Go poznałam.. Teraz mieszka kilkadziesiąt kilometrów od mojego miasta i może to głupio zabrzmi, ale brakuje mi go.. Nie wiem co mam z tym zrobić, bo przecież mu nie powiem, że się zakochałam. Tym bardziej, że jest sporo starszy ode mnie..
 Kasiula17: 13.11.2009, 22:58
 Droga Saro. Ja też mam tak że nie chce zapomnieć o moim księdzu. Tylko że ja z nim nigdy nie pisałam ani nie spotkałam się z nim sam na sam... To jest trudna sytuacja i nie raz nie ma z niej wyjścia.
 Sara: 13.11.2009, 19:17
 Jestem tu nowa.. Przeczytałam kilka Waszych wypowiedzi i trochę mi ulżyło.. Dotarło do mnie, że nie tylko ja mam problem. Zauroczyłam się w księdzu prawie rok temu. Często z nim rozmawiałam, uczył mnie religii w szkole. W sierpniu przenieśli Go do innego miasta, a ja nadal o nim myślę.. Piszę z nim maile, nawet raz Go odwiedziłam w nowym mieście.. Co mogę zrobić? Nie chcę o Nim zapomnieć, ale z drugiej strony wiem, że to jedyne wyjście.. On chyba nie wie, że coś do niego czuję.. Nie radzę z tym sobie..


 Ptysia ;): 12.11.2009, 20:40
 Dziękuje wszystkim za dobre rady ;* Modlę się za Was i pozdrawiam gorąco ;**
 Gwiazdka: 12.11.2009, 10:59
 Ptysia , powiedz ks. że się za niego modlisz i że boli Ciebie jego zachowanie , i nie chciałabyś aby kiedyś Bóg powiedział Ci , że czegoś nie dopełniłaś. Powinien zrozumieć , że nie tędy droga. Szczerość powinna mu otworzyć oczy :)
 Ptysia ;): 11.11.2009, 20:59
 Widzisz Dżaga Ty masz łatwiej a ja... Tu nie chodzi o to że ja do niego wzdycham,uważam go za przyjaciela ale on myśli chyba o czymś więcej.Owszem rozmawiałam z nim o tym i prosiłam go żeby nie wykraczał poza wyznaczone granice ale on nic sobie z tego nie robi...Nie wiem jak do niego dotrzeć.Teraz się na mnie obraził bo nie chciałam z nim jechać do kina.Z jednej strony to dobrze ale z drugiej nie chce stracić przyjaciela. Wiem to głupio wygląda; przyjaźń z księdzem nie ma sensu ale tak już wyszło.Jesteśmy przyjaciółmi i nic na to nie poradzę.Próbowałam uniknąć tej przyjaźni,jakoś ją ominąć ale nie wyszło...Codziennie modlę sie do Boga żeby pomógł mi zapanować nad tym wszystkim i wierze ze Bóg mi dopomoże ;) Pozdrawiam gorąco wszystkie zakochane ;*
 Dżaga.: 10.11.2009, 22:20
 Cześć dziewczyny...o jej! Ile nas jest ;) Chcę powiedzieć,że ja również byłam zakochana w księdzu. Raz spojrzeliśmy sobie głęboko w oczy, uśmiechnął się wtedy do mnie , ale nic więcej. Ja potajemnie do niego wzdychałam,ale nikt o tym nie wiedział. Postanowiłam nie wpędzać go w poczucie winy i starałam się go unikać. Na szczęście nie uczył mnie religii,więc było mi łatwiej .On wyjechał po roku, do innej parafii, ja zostałam. I przeszło :)) !
 mika: 10.11.2009, 20:16
 Nie widzę innego wyjścia jak normalna szczera rozmowa.Powiedz że nie wiesz co masz o tym sądzić i że jest twoim dobrym przyjacielem i nie chcesz zeby się to zmieniło w coś innego... Musisz jakos umiejętnie poprowadzić ta rozmowe, poproś Ducha Św. o pomoc. Powodzenia:)
 Ptysia ;): 10.11.2009, 15:23
 Do Mika: właśnie o to chodzi,staram sie ograniczac kontakty. Czy to jestem w szkole czy też w kościele bo jestem lektorką staram jak najmniej na niego spoglądac,rozmawiać...a on odbiera to odwrotnie uważa że ja to robie specjalnie. I w ten właśnie sposób coraz częściej ze soba rozmawiamy czy razem sie śmiejemy...U mnie jest tak że ks który był a naszej parafii nie odszedł tylko nadal mieszka na plebani a nowy ks także tam mieszka tylko piętro niżej. Starszy ksiądz to przyjaciel mojej rodziny,jest dla mnie jak ojciec. Kiedyś byli obydwaj u mnie na kawie i jak to zazwyczaj bywa starszy ksiądz przytulił mnie a nowy powiedział "a kto mnie bedzie tak tulił jak bedzie zimno?" Dosłownie nie wiem co ja mam o tym myślec. Chciałabym, żeby nasze kontakty nie wykraczały poza wyznaczone granice ale on tego nie przestrzega...;( Pomocy
 Ptasia: 10.11.2009, 12:27
 Też niedawno zauroczyłam się w pewnym księdzu...
 Facet: 09.11.2009, 21:59
 Dziewczyny ten artykuł wszystko wyjaśnia. Po co się łudzić. Ksiądz to owoc zakazany koniec i kropka. Nawet mając 14-19 lat powinniście to już rozumieć!
 mika: 09.11.2009, 20:06
 Ptysiu radze Ci wyznaczyć jasne granice, nie pozwalaj mu na za dużo on wyraźnie się gubi, może to są na razie towarzyskie miłe spotkania ale łatwo by się to przeobraziło w coś innego...... a uwierz mi wtedy bardzo byś cierpiała. Moim zdaniem powinnaś się ograniczyć do niezbędnych kontaktów w szkole. Pozdrawiam:)
 Ptysia ;): 09.11.2009, 18:58
 Nie wiem czy to zakochanie czy tez raczej zauroczenie... Jestem w 3 klasie gimnazjum... w tym roku w czerwcu dostaliśmy nowego księdza, na początku wszystko było fajnie... On ma niesamowite poczucie humoru... ;) Od września zaczął uczyć w naszej szkole... Powiedział : Stysia pamiętaj ze jak będziesz miała jakiś problem to zawsze możesz sie do mnie zwrócić... Odpowiedziałam mu że jeśli będę miała problem to poproszę go o radę...Przez wrzesień,październik i nadal w szkole i w kościele jestem jego pupilką... śmiejemy sie razem,żartujemy,jesteśmy jak bratnie dusze.On stwarza takie sytuacje że nie wiem co mam o tym myśleć, np. Pochyla sie nade mną kiedy pisze notatkę w szkole, łapie mnie za rękę kiedy stoje niedaleko. Ostatnio zaprosił mnie wraz z moją koleżanką do kina na nocny seans. Powiedział ze po filmie możemy jeszcze gdzieś pójść...Nie wiem co o tym myśleć...
 zakochana^^: 08.11.2009, 22:35
 Kurcze Jednak Księża dają nam jakieś znaki;/ Żaden nauczyciel sie tak do mnie nie zwraca chwali mnie i w ogóle;/ wiem że to z uprzejmości ale czemu tylko do mnie Buu;( jutro mam z nim lekcje Jest b wymagający więc staram sie Jak mogę żeby byc dobrą uczennicą (pupilem):D ale raczej nic więcej chociaż dni w których mam religie zawsze są szczęśliwe choćbym zarobiła milion pał:D
[1] (2) [3] [4] [5] [6] [7] [8] [9] [10] [11] [12] [13] [14] [15] [16] [17] [18] [19] [20] [21] [22] [23] [24] [25] [26] [27] [28] [29] [30] [31] [32] [33] [34] [35]


Autor

Treść

Nowości

Wyjaśnienie liturgii Wielkiego TygodniaWyjaśnienie liturgii Wielkiego Tygodnia

Tajemnica Triduum PaschalnegoTajemnica Triduum Paschalnego

Ostatnia WieczerzaOstatnia Wieczerza

Jak dobrze odbyć sakrament pojednaniaJak dobrze odbyć sakrament pojednania

Skąd sie bierze kapłaństwoSkąd sie bierze kapłaństwo

Tryptyk PaschalnyTryptyk Paschalny

Najbardziej popularne

Modlitwa o CudModlitwa o Cud

Tajemnica SzczęściaTajemnica Szczęścia

Modlitwy do św. RityModlitwy do św. Rity

Litania do św. JózefaLitania do św. Józefa

Jezu, Ty się tym zajmij - Akt oddania się JezusowiJezu, Ty się tym zajmij - Akt oddania się Jezusowi

Godzina Łaski 2023Godzina Łaski 2023

Poprzednia[ Powrót ]Następna
 
[ Strona główna ]

Modlitwy | Zagadki | Opowiadania | Miłość | Powołanie | Małżeństwo | Niepłodność | Narzeczeństwo | Prezentacje | Katecheza | Maryja | Tajemnica Szczęścia | Dekalog | Psalmy | Perełki | Cuda | Psychotesty |

Polityka Prywatności | Kontakt - formularz | Kontakt

© 2001-2024 Pomoc Duchowa
Portal tworzony w Diecezji Warszawsko-Praskiej