Rozważania Miłość Modlitwy Czytelnia Źródełko Pomoc Duchowa Relaks Download Cuda Opowiadania Perełki

Zakochałam się w księdzu

Ilość listów napływających do działu: "Miłość czy miłość?", w których poruszacie ten problem jest bardzo duża. Bardzo mnie to dziwi, bo nie przypuszczałabym, że aż tyle kobiet (bo nie dostałam jeszcze ani jednego listu od chłopaka zakochanego w zakonnicy) wzdycha w ukryciu albo i całkiem jawnie do własnego proboszcza albo wikariusza. Albo choć do kleryka.

Listy są różne. Z niektórych wieje grozą, bo okazuje się, że inicjatorem uczucia jest sam duchowny, z większości jednak tchnie rozpaczą, poczuciem bezsilności i poczuciem winy. Piszecie, że zdarzyło się coś co nigdy nie powinno zaistnieć. Co zrobić, jak wyjść z tej sytuacji?

No, owszem, ma miejsce coś, co nie powinno zaistnieć, ale się stało. Jak to się mówi: "serce nie sługa...". Zdarza się. Wszyscy jesteśmy ludźmi. Ludźmi z krwi i kości. Mamy uczucia, jesteśmy wrażliwi na poruszenia serca. Może się zdarzyć, że spodoba nam się ktoś, kto podobać się już "nie powinien", bo ma już swoje powołanie. Z początku nawet nie uświadamiamy sobie lub nie chcemy dopuścić myśli, że po prostu się zakochaliśmy. To może zdarzyć się każdemu. Ale uwaga! - to samo w sobie, choć jest bardzo trudnym doświadczeniem nie jest jeszcze tragedią i - co najważniejsze - nie jest grzechem. Dlaczego?

Samo zakochanie czyli odpowiedź naszych emocji, uczuć i hormonów na pewne cechy pociągające nas w drugiej osobie nie jest czymś za co jesteśmy odpowiedzialni. Człowiek bowiem nie jest w stanie kierować pewnymi procesami zachodzącymi w jego podświadomości, a więc nie może za te procesy ponosić odpowiedzialności. Dopiero wówczas gdy uczucia sterują naszym świadomym działaniem zmierzającym do ucieleśnienia tego zakochania bądź miłości rodzi się dobrowolność, a zatem i odpowiedzialność. Tylko wówczas możemy mówić o winie człowieka gdy świadomie i dobrowolnie dokonuje on pewnych czynów. Naturalnie, nie możemy przy takim postawieniu sprawy wpaść w pułapkę następującego myślenia: "no, ja co prawda chodzę na tą Mszę, którą nasz wikary odprawia i siadam w pierwszej ławce, ja chodzę do Caritasu codziennie, żeby się z nim zobaczyć, ale ja tego nie robię dobrowolnie! Ja jestem zniewolona przez uczucie, za które nie jestem odpowiedzialna, więc to jest silniejsze ode mnie". Takie myślenie jest prawdziwe tylko w części. Bo owszem, uczucia robią swoje, ale i na Mszę św. akurat tą z wikarym i do Caritasu to nie nogi same nas noszą tylko my świadomie chodzimy. I tak jak nie jesteśmy odpowiedzialni za falę uczuć, drżenie serca i myśli wędrujące w jego stronę to za kroki podejmowane po to, żeby się z nim zobaczyć już tak. Widzicie różnicę? Każdy z nas obdarzony został rozumem i wolną wolą. Skoro zatem serce mówi co innego, trzeba czasem posłuchać rozumu.

Ksiądz ma już swoje powołanie: służy Bogu i ludziom. Przed laty, przyjmując sakrament kapłaństwa wybrał drogę służby poprzez głoszenie Ewangelii, sprawowanie Eucharystii, pełnienie posług sakramentalnych oraz służbę bliźniemu. Zobowiązał się do tego odpowiadając pozytywnie na następujące pytania zadawane mu przez biskupa podczas święceń kapłańskich:

Kapłani leżący krzyżem Drodzy synowie, zanim przystąpicie do święceń prezbiteratu, musicie wobec ludu wyrazić wolę ich przyjęcia. Dlatego pytam każdego z was:

Czy chcesz wiernie pełnić urząd posługiwania kapłańskiego w stopniu prezbitera, jako gorliwy współpracownik biskupów w kierowaniu ludem Bożym pod przewodnictwem Ducha Świętego?

Czy chcesz pilnie i mądrze pełnić posługę słowa, głosząc Ewangelię i wykładając prawdy katolickiej wiary?

Czy na chwałę Boga i dla uświęcenia chrześcijańskiego ludu chcesz pobożnie i z wiarą sprawować misteria Chrystusa, a zwłaszcza Eucharystyczną Ofiarę i sakrament pokuty, zgodnie z tradycją Kościoła? Czy chcesz razem z nami wypraszać Boże miłosierdzie dla powierzonego ci ludu, modląc się nieustannie według nakazu Chrystusa?

Czy chcesz coraz ściślej jednoczyć się z Chrystusem, Najwyższym Kapłanem, który z samego siebie złożył Ojcu za nas nieskalaną Ofiarę i razem z Nim poświęcać się Bogu za zbawienie ludzi?

Czy mnie i moim następcom przyrzekasz cześć i posłuszeństwo?

Czy swojemu ordynariuszowi przyrzekasz cześć i posłuszeństwo?

Czy biskupowi diecezjalnemu i swojemu prawnie ustanowionemu przełożonemu przyrzekasz cześć i posłuszeństwo?

Niech Bóg, którzy rozpoczął w tobie dobre dzieło, sam go dokona.1

Tak jak małżonkowie podczas ślubu składają przysięgę małżeńską tak ksiądz podczas święceń dokonał ślubowania Chrystusowi - swojej Oblubienicy. Od tego momentu ksiądz jest zaślubiony Jezusowi. Jest już "zajęty" dokładnie tak jak "zajęty" jest żonaty mężczyzna.

To był jego wybór. Takim powołaniem obdarzył go Pan a on je przyjął. Jest na swoim miejscu w życiu. Ty jesteś na innym miejscu i dlatego wasze światy nie mogą się spotkać. Nie ma nadziei, że będzie inaczej. Czasem otrzymuję pytania co zrobić, by ksiądz przestał być księdzem, by "zrzucił sutannę". Chcę zapewnić, że gdyby ksiądz faktycznie myślał o porzuceniu sutanny to sam by to zrobił. On na pewno dobrze wie jaką drogą może się to odbyć. A ta droga jest bardzo trudna, bardzo bolesna i bardzo rzadko uczęszczana. Jeśli zaś kapłan sam się o to nie zwrócił do osoby w tej materii kompetentnej, czyli do papieża to znaczy, że nie ma takiego zamiaru. W każdym razie ty nie musisz się o to martwić ani mu w tym pomagać. Kapłan po święceniach jest jak żonaty mężczyzna: ślubował komu innemu i nie może być z Tobą. Co zrobić w takiej sytuacji?

Po pierwsze: jeśli obiekt twoich uczuć nie domyśla się swojej roli to absolutnie mu o tym nie mówić, bo może to spowodować jego wyrzuty sumienia i obawy, że swoją postawą się do tego przyczynił.

Po drugie: nie obwiniać za to, że pokochałaś osobę duchowną, natomiast pamiętać, że jesteś odpowiedzialna za to co z tym uczuciem zrobisz.

Po trzecie: koniecznie trzeba rozluźnić kontakty - na ile tylko jest to możliwe: jeśli to ksiądz z parafii to może przez jakiś czas chodzić na Mszę św. gdzie indziej, jeśli pomagasz w czymś w kościele to trochę mniej się angażować. Po prostu unikać sytuacji gdzie może dojść do spotkania. Oczywiście czasem jest tak, że całkiem spotkania nie unikniemy np. jeśli jest to ksiądz katecheta czy opiekun grupy oazowej. Trudno bowiem przestać chodzić na religię. Wtedy pilnować, by kontakty nie wykraczały poza to na co nie mamy wpływu. To trudne nie myśleć ale trzeba się starać zająć umysł czymś absorbującym (np. jakaś praca na rzecz potrzebujących - tylko koniecznie w innym kościele!) bo to na pewno pomoże. Chodzi o to, by robić coś co pomoże zapomnieć, co zaangażuje myśli.

Czas leczy rany. No i modlitwa. A może za jakiś czas ten ksiądz trafi na inną parafię?

Miłość to pragnienie dobra dla drugiej osoby, a dobrem dla osoby duchownej jest służenie Bogu i ludziom poprzez trwanie w wybranym powołaniu. Trzeba zatem pragnąć dla niej dobra poprzez umożliwienie realizacji drogi życiowej a zranione serce leczyć modlitwą i absorbującymi zajęciami.

No dobrze, a co zrobić jeśli to sam ksiądz jest inicjatorem tego związku, nawet gdy nie spotyka się z żadną odpowiedzią z naszej strony? Jeśli on chce spotkań, jeśli on zachowuje się jakby żadne śluby go nie wiązały albo nie obchodziły? Bywa i tak. To bolesne ale się zdarza. Każdą sytuację należy przeanalizować odrębnie. Czasem wystarczy konkretna rozmowa z tym kapłanem, aby się opamiętał, czasem sprawa musi oprzeć się o proboszcza albo o kurię. Jeśli ksiądz mimo rozmów nadal tak się zachowuje to trzeba będzie poinformować jego przełożonych. Oczywiście to jest ostateczność, ale nie można ukrywać sprawy swoim kosztem. Nie może być tak, że to ty będziesz się bała, że sprawa wyjdzie a jak wyjdzie ty zostaniesz obarczona za to odpowiedzialnością - przynajmniej w opinii ludzkiej. To bolesna sprawa, ale nie wolno ci chronić go kosztem siebie, swojej opinii, swoich uczuć i lęków. Nie możesz się winić za jego czyny jeśli nie miałaś w tym udziału.

Jednakże dobrowolne związanie się z osobą duchowną, która postanowiła "zrzucić sutannę" to tak jakby związać się z żonatym mężczyzną, bo on postanowił "zrzucić obrączkę". Dokładnie na to samo by wyszło. Księdzem lub małżonkiem jest się do śmierci, chyba, że zaistnieją bardzo szczególne okoliczności jak stwierdzenie nieważności zawartego małżeństwa i zwolnienie z celibatu przez papieża. Są to jednakże zupełnie wyjątkowe i bolesne przypadki, badane latami. Zazwyczaj jednak księdzem się jest dożywotnio; nawet bowiem kapłan, który zdradził kapłaństwo w niebezpieczeństwie czyjejś śmierci nie tylko może, ale powinien udzielić potrzebującym lub proszącym rozgrzeszenia - będzie to czynił zawsze w sposób ważny i godziwy. Skoro zatem naprawdę masz w sobie poczucie przyzwoitości i chcesz dobrze dla tego księdza to zerwij z nim wszelki kontakt i trzymaj się od niego z daleka. Nie przyczyniaj się do czyjegoś grzechu ani nie pozwól aby niesłusznie winą obarczano Ciebie - jeśli nie ma ku temu powodów.

Twoja jednoznaczna postawa będzie znakiem, że Jezus dla Ciebie jest najważniejszy i że Ty, zwyczajna dziewczyna jego-kapłana swoją postawą możesz zawstydzić. Módl się i działaj, a Bóg tak pokieruje tą historią, że może się ona przyczynić do pogłębienia wiary i większego duchowego wzrostu twojego i tego księdza.

Na koniec kilka słów o przyjaźni z księdzem. Dostaję czasem listy w których pytacie czy ksiądz może być przyjacielem. Naturalnie, ksiądz też jest człowiekiem i na pewno przyjaciół ma. Ale zapewne są to osoby z grona kapłańskiego lub z czasów kiedy jeszcze nie był osobą duchowną.

Natomiast mam bardzo duże wątpliwości czy ksiądz może lub powinien przyjaźnić się z kilkunastoletnią dziewczyną. Pomijając już nawet fakt, że chodzi właśnie o dziewczynę uważam, że ksiądz w ogóle nie może przyjaźnić się ze zbyt dużą liczbą osób. Dlaczego? Bo przyjaźń to coś więcej niż znajomość, to takie wzajemne porozumienie dusz, to otwartość i gotowość do bycia w każdej chwili, gdy przyjaciel tego potrzebuje. To zobowiązanie. Natomiast ksiądz ma być dla wielu - to wynika z jego powołania. Gdyby zaczął się przyjaźnić ze zbyt wieloma osobami to na nic innego czasu by już nie miał. Bo ciągle ktoś z tych jego przyjaciół potrzebowałby spowiedzi, porady, pocieszenia, miałby dylemat moralny, a może zwyczajnie chciałby się spotkać na kawie czy pograć z nim w piłkę. No tak, to nic dziwnego, w końcu z przyjacielem pije się kawę i gra w piłkę. Dlatego nie można księdza "zawłaszczać" dla siebie.

Natomiast jeśli wiedza i duchowość księdza tak bardzo ci imponuje zawsze można zapytać czy zgodziłby się być twoim kierownikiem duchowym. Tylko i z tym trzeba ostrożnie jeśli osoba danego księdza bardzo cię pociąga. Poza aspektem uczuciowym, tzn. tym, że ty się możesz w nim zakochać lub on w tobie (tego nigdy nie możesz wykluczyć) grozi Ci jeszcze jedno niebezpieczeństwo: że osoba księdza przesłoni Ci Boga. Że zaczniesz podziwiać cechy księdza, że to on będzie twoją wyrocznią i nie będziesz na jego słowa patrzeć jak na słowa Boga tylko jego własne. Że to będzie taki kult księdza. Dlatego tę sprawę też należy dobrze przemyśleć. A przyjaciół szukać nie na plebanii tylko w swoim gronie.

1 Tekst pochodzi z Pontyfikału rzymskiego. Obrzędy święceń biskupa, prezbiterów i diakonów.

Kasia i Tomek

Redakcja portalu



Wasze komentarze:
 Kinga: 13.02.2009, 11:29
 Gwiazdka mądrze napisała, to my "świeckie" jesteśmy w lepszej sytuacji i powinnyśmy unikać takich miłości niedozwolonych.Ksiądz już wybrał....inną, doskonałą miłośc ...Boga i powinien być wierny tej najświętszej milości.
 XXXXXX: 12.02.2009, 23:38
 a jeżeli ksiądz mówi ukochanej... bez ciebie nie potrafię być dobrym kapłanem??? wszystko zrozumiem... ale formacja,która maja w seminarium.... droga kapłana przebiega w samotności bez tzw. drugiej polowy.. . . wiara i obecność JEZUSA wzmacnia ich na drodze kapłaństwa! dobrzy ludzie, którzy ofiarują swa przyjaźń. nie bądźcie egoistami! nie rozumiem.... oczekujemy od małżeństw dochowania wierności do śmieci, na dobre i złe... tak samo oczekujemy od kapłanów dochowania wierności JEZUSOWI. bo przecież nikt nas nie zmusza do powiedzenia JEMU TAK!!!!!!! Każdy z nas ma swoje powołanie! bądźmy jemu wierni. wtedy JEZUS BĘDZIE NAM BŁOGOSŁAWIŁ KAŻDEGO DNIA!
 Gwiazdka: 12.02.2009, 18:50
 Do xxx - jezeli faktycznie kapłan nie chce zakończyć tego uczucia, to powinnaś Ty okazać siłę za Was oboje. Może na początek warto księdzu powiedzieć jak się czujesz, bedąc w takiej sytuacji. Każdy jest tylko człowiekiem i może zbłądzić, ale powinniśmy też chcieć powstać. Napewno z pomocą Bożej mocy i modlitwy uda Ci się pokonać to uczucie. Najważniejsze , to chcieć to zrobić. Pozdrawiam
 Kinga: 10.02.2009, 14:41
 Do kwiatuszka: Co u Ciebie ?
 xxx: 10.02.2009, 01:21
 a co jeśli to duchowny nie chce zakończyc tego uczucia?
 Kinga: 10.12.2008, 08:00
 Kwiatuszku, nie rozczulaj się już tyle.Te święta są rodzinne, więc pomyśl o bliskich ze swojej rodziny, a może o kimś samotnym, chorym i odwiedź go. Ksiądz nie jest Twoją rodziną.On ma swoją rodzinę. Powiedz, czy chciałabyś żyć z myślą, że odciągnęłaś go od Boga?Czy wtedy byłabyś szczęśliwa?Gdyby jednak pozostał nadal w stanie kapłańskim, a spotykał się z Tobą tak jak z kochanką, to wiesz jakie byłoby zgorszenie dla wiernych?Jakie wtedy miałby prawo pouczać innych, wpajać zasady moralności?
 kwiatuszek: 10.12.2008, 07:57
 jeny jak siest strasznie trudno
 Misia: 10.12.2008, 07:28
 Kwiatuszku a czy widziałaś jaki był dziś piękny wschód słońca?
 kwiatuszek: 09.12.2008, 19:39
 zajmuje sie czym tylko moge.ida swieta i to bedzie najtrudniejszy czas


 Kinga: 09.12.2008, 14:00
 Kwiatuszku, nie poddawaj się! To jest bardzo trudne zadanie- wyrzec się miłości.Będziesz miała chwile załamania, tęsknoty.Ale powoli, powoli... czas leczy rany.Powinnaś intensywnie zająć się (nauką-choć nie wiem w jakim jesteś wieku)albo czytaniem książek, albo jakąś pracą dla innych?
 kwiatuszek: 09.12.2008, 11:40
 kingo,nawet nie mialam pojecia ze bedzie mi tak trudno zapomniec wczoraj udalo mi sie z nim nie kontaktowac niewiem na jak dlugo.
 Kinga: 09.12.2008, 10:18
 Kwiatuszku, gratuluję decyzji i życzę Ci wytrwania w tym postanowieniu.To bardzo trudne, ale możliwe. Wiem coś o tym, z własnych przeżyć.Uda Ci się, zobaczysz i będziesz się potem czuła wolna, lekka.Pozdrawiam
 kwiatuszek: 08.12.2008, 20:42
 kingo,podjelam decyzje....to naprawde koniec
 Kinga: 08.12.2008, 10:20
 Oj Kwiatuszku, kwiatuszku.Ty najlepiej wiesz co masz zrobić!Jeśli nie chcesz cierpienia swojego, ani księdza, to przerwij tę znajomość!Nie pisz, nie spotykaj się z nim.Każda forma kontaktu z nim, to rozdrapywanie ran.Musisz zdecydowanie coś postanowić i to sama.Tutaj nikt nie ma "złotego" środka dla Ciebie.Życzę Ci, abyś podjęła mądrą decyzję.
 kwiatuszek: 08.12.2008, 08:32
 jesli bede utrzymywac z nim kontakt to bedzie po czasie bolalo jesli teraz z nim zerwe wszelkie kontakty to bedzie teraz bolalo wiec co robic?
 Misia: 07.12.2008, 21:21
 Kwiatuszku zaraz robić, nic nie robić.
 KWIATUSZEK: 07.12.2008, 20:30
 MISIU A CO MAM ZROBIC?
 Misia: 07.12.2008, 20:01
 Kwiatuszku może nazywasz to tak jak nazywasz - mówiąc słabnie, ale to się nazywa inaczej poprostu się umacnia, utrwala. Pozdrawiam.
 kwiatuszek: 07.12.2008, 12:46
 wiecie co dziewczyny chyba to uczucie z kazdym dniem slabnie...jeszcze pojawiaja sie nie przespane noce w dzien jak pomysle ze jeszcze jakis czas temu tu byl to tez pojawia sie placz czesto pojawiaja sie chwile refleksji, wspomnien ale odrazu przychodzi mysl ze czasu nie cofne.mysle ze jakos dam rade z silna wola i modlitwa...
 Misia: 06.12.2008, 13:43
 Kwiatuszku nie istotne czy czuje czy nie czuje, ważne ze ty kochasz. A gdy ze wzajemnością to niebo na ziemi. Kwiatuszku mam nadzieję że już był u Ciebie Mikołaj z dżeniferem.
[1] [2] [3] [4] [5] [6] [7] [8] [9] [10] [11] [12] [13] [14] [15] [16] [17] [18] [19] [20] (21) [22] [23] [24] [25] [26] [27] [28] [29] [30] [31] [32] [33] [34] [35]


Autor

Treść

Nowości

Nowenna przed świętem Matki Bożej z Lourdes - dzień 9Nowenna przed świętem Matki Bożej z Lourdes - dzień 9

św. Scholastykaśw. Scholastyka

Modlitwa do św. ScholastykiModlitwa do św. Scholastyki

Litania do św. ScholastykiLitania do św. Scholastyki

Była bliźniaczką św. BenedyktaByła bliźniaczką św. Benedykta

Niezwykła przygoda z pszczołamiNiezwykła przygoda z pszczołami

Najbardziej popularne

Modlitwa o CudModlitwa o Cud

Tajemnica SzczęściaTajemnica Szczęścia

Modlitwy do św. RityModlitwy do św. Rity

Litania do św. JózefaLitania do św. Józefa

Jezu, Ty się tym zajmij - Akt oddania się JezusowiJezu, Ty się tym zajmij - Akt oddania się Jezusowi

Godzina Łaski 2024Godzina Łaski 2024

Poprzednia[ Powrót ]Następna
 
[ Strona główna ]

Modlitwy | Zagadki | Opowiadania | Miłość | Powołanie | Małżeństwo | Niepłodność | Narzeczeństwo | Prezentacje | Katecheza | Maryja | Tajemnica Szczęścia | Dekalog | Psalmy | Perełki | Cuda | Psychotesty |

Polityka Prywatności | Kontakt - formularz | Kontakt

© 2001-2025 Pomoc Duchowa
Portal tworzony w Diecezji Warszawsko-Praskiej