Powołanie, jak rozeznać własne powołanie?

Powołanie

Powołanie pomaga człowiekowi wyzwolić się, to pewne,
ale wcześniej trzeba wyzwolić powołanie.
O... O powołaniu... Powołani do szczęścia O rozpoznawaniu powołania Powołanie Matka Urszula Ledóchowska o powołaniu Powołanie - Boży dar dla każdego Jak rozeznać własne powołanie? Rozeznanie powołania (kapłańskiego i zakonnego) Jak odkryć, że Bóg mnie wzywa? Bóg ma dla Ciebie niezwykły plan Co to znaczy mieć powołanie? Powołanie małżeńskie Powołanie - marzenie Boga o człowieku Żeby usłyszeć Powołanie - przygodą miłości Na drodze powołania Wspaniały plan, dobre zamiary Odrzucone powołanie Powołani przez Boga Jezus i uczniowie Powołanie do bycia sobą Bóg powołuje - młody człowiek odpowiada Przypatrzmy się powołaniu naszemu Przypatrzmy się powołaniu naszemu cz. II Czym jest powołanie? "Saper myli się tylko raz" Między wezwaniem Boga a odpowiedzią człowieka Drogą mojego powołania były spotkania z ludźmi Wierność powołaniu Jesteś powołany, czy normalny? Jesteś powołany, czy normalny? cz. II Chciałbym odnaleźć swoje powołanie Rozeznać i wytrwać Wychowanie do powołania Pory wyboru Do czego przeznaczył nas Bóg? "Idźcie drogą wyznaczoną wam przez Pana" Z Maryją odkrywamy nasze powołanie Powołanie jako dialog Zycie nie przegrane - szczęśliwe Myśli o powołaniu Powołanie daje radość List do przyjaciela Powołani do miłości Jak życiem pokierować? Rozważania Po co nam zakony? Kryzys powołań? Zależy nam na powołaniach! Kryzys powołań czy powołanych? Tacy kapłani jakie społeczeństwo Życie w habicie Adoracja zamiast randki Ascetyzm kobiecy Kim jest mnich? Po co istnieją zakony w Kościele? Życie konsekrowane w swej istocie i różnorodności form Po co świeckiemu zakonnicy? Krzyż w doświadczeniu powołania Boże plany na moje życie (Mt 4,1-11) Ideał zakonny w ogniu krytyki... Co to znaczy zakonnica? To taka, co się zawsze modli... Żeby odnaleźć swoją drogę w życiu twarzą w Twarz Powołani do małżeństwa Gianna Mola - wybór drogi Zabierałem dziewczyny w góry Od bierzmowania do małżeństwa Na drugim miejscu Uczymy się być razem Bądźcie płodni "Jedność między nami" Powołani do kapłaństwa, zakonu... Rozmowa o seminarium Ucieszyłem się z daru życia Z powołaniem jest jak z chorobą O, Panie, niech będę jak promyk słoneczny Jan Paweł II - moje powołanie Moje powołanie do Karmelu Oblubienica Chrystusa ukrytego w Eucharystii Zostań tu ze Mną Pragnąłem zostać... kucharzem Chrystus wciąż powołuje... Powołanie Jana Pawła II Rozpoczynając życie zakonne... Gdzie bije dzwon? Moim powołaniem jest Miłość... Klauzura - życie zmarnowane? "Ta pustynia nie jest pusta" - Jan Paweł II Kilka słów o powołaniu... Wstrząsająca tajemnica celibatu "Jesteś potrzebny..." Żniwo tutaj wielkie Powołanie Życie w Seminarium Droga mojego życia Co dalej? Po prostu służyć "4/4" księdza... Pytania nieobojętne Nie żałuję, że jestem księdzem Droga do kapłaństwa Powiedziałem "tak" Bezcenny dar Może daleko jesteś od Niego Córka królewska "Panie, Twa łaska jest życiem mym..." Tylko wielkie wartości dają wartość życiu Usłyszałem głos powołania Opiekowała się mną Maryja Księdzem będziesz? Powołanie jako dialog Pierwsze i drugie zakochanie Haftowana modlitwa Moje życie w Jego ręku Drogi powołania Pójdź za Mną Bóg jest moim światłem, które nigdy nie gaśnie Wisiałem na różańcu babcie Spotkanie z Miłością Jestem pielęgniarką, ale kim mam być? O radości i powołaniu opowiada biskup Antoni Długosz Pan Bóg jest dobry! Najstarszy marianin w Polsce mówi o swoim powołaniu Wiara jak oddech Spacer we właściwym kierunku W cichej służbie Prawda mnie wyzwoliła Poszedłbym znów tą samą drogą Neoprezbiterzy A.D. 2018 Jest Jezus. Jest dobrze Jak w domu... Zejść z wygodnej kanapy Niezwykłe powołanie Powołani do życia konsekrowanego Powołanie do życia konsekrowanego Bez etykietki Nie ma straconego czasu Dla Boga i ludzi W Kościele i w świecie Wędrówka z Panem Bogiem Dziewictwo - nie dziwactwo Nieprzewidziane powołanie Cała dla Boga Wyjść za mąż czy iść do klasztoru? Posługa Światło na Północy Charyzmat i posługa sióstr elżbietanek Diakonat stały Dziennikarz diakonem Diakon z obrączką Świadectwa życia samotnego Moja droga Oddać siebie w służbie Nie czuję się gorsza Co daje Pan Oaza to nie krótkie spodnie Dar oazy "Wielkie rzeczy uczynił mi Wszechmogący" Samotność w świecie "Nie wyście Mnie wybrali" "Ni w pięć, ni w dziewięć" Szukający... Syndrom starego kawalera Jestem wolna Szukając swojego miejsca Tak wiele dróg... Cierpliwe czekanie Uczę się ufać Ja jestem drogą i prawdą, i życiem. Nikt nie przychodzi do Ojca inaczej jak tylko przeze Mnie. (Jn 14:6) Patrz więc, żeby światło, które jest w tobie, nie było ciemnością. (Łk 11:35) MODLITWA O ROZPOZNANIE DROGI ŻYCIA Boże przenikasz mnie i znasz. Stworzyłeś mnie dla szczęścia - pomóż mi je znaleźć. Ukaż mi moją drogę życia. Spraw, abym wybrał to, coś Ty dla mnie zamierzył i do czego sposobił jeszcze w łonie matki. Chcę być Ci posłusznym we wszystkim. Pójdę gdzie mnie poślesz. Ufam Tobie, bo wiem, że mnie kochasz i chcesz mego dobra. Poprowadź mnie po ścieżkach Twoich. Dzięki odmawianiu tej modlitwy odnalazłem swoje powołanie Serdecznie polecam! Tomek - założyciel strony Pomoc Duchowa - www.adonai.pl Zakony i zgromadzenia Sióstry Wspomożycielki Dusz Czyśćcowych Siostry Franciszkanki Służebnice Krzyża Co oprócz Radia Maryja? Zwyczajne życie w szarym domu Siostry Terezjanki Zgromadzenie księży Michalitów Dominikanie Siostry małe misjonarki miłosierdzia (Orionistki) List Biskupa Pelplińskiego do duchowieństwa i wiernych świeckich w sprawie Wyższego Seminarium Duchownego w Pelplinie Zgromadzenie Sióstr Wynagrodzicielek Najświętszego Oblicza (WNO) Modlitwy O rozpoznanie drogi życia O powołanie zakonne O wskazanie drogi O łaskę powołania O powołanie O nowe powołania O dobry wybór O dobry wybór stanu Przed wyborem stanu dziecka O dobre rozeznanie W intencji powołań O znalezienie i rozwój powołania Modlitwa św. Piusa X Modlitwa Piusa XII Modlitwa bł. Jana XXIII Modlitwa Pawła VI Modlitwy Jana Pawła II Modlitwa Benedykta XVI Modlitwa o dobry wybór drogi życiowej Modlitwa Jana Pawła II o powołania Spotkanie z... Dorastanie do kapłaństwa W świecie chrystofobów Wznoszę się myślą do Ciebie... Powołanie do samotności? Z miłości i do miłości Powołanie do życia w samotności Powołanie do samotności Różne twarze samotności Powołanie? Perełki Panie, wybrałeś... Dzięki Ci Panie Tamta wiosna... Powołanie rodzi się w sercu, a nie w świecie Poezja Wiersze o powołaniu Wiersze o powołaniu II Wiersze o powołaniu III Opowiadania Podążaj w strone światła Przykład Spotkanie po latach Proszę księdza Która droga? Poświęceni Bogu czy człowiekowi? Czuję w sobie powołanie do kapłaństwa Powołania do zawodu Postanowiłam, że zostanę lekarzem Wasze komentarze: s. Lucia: 17.11.2010, 12:34 Bogusiu, serdecznie zapraszamy. Jeśli chciałabyś nas poznać możesz przyjechać np. po świętach Bożego Narodzenia na takie "pobycie" z nami, przyjrzenie się kim jesteśmy i co robimy. Zapraszamy też na dni skupienia: co miesiąc w każdą drugą niedzielę. Serdecznie zapraszamy:) I wtedy, tak jak pisała s. Celina, na modlitwie i w kontakcie z konkretną rzeczywistością. Pozdrawiam. Z modlitwą:) s. Celina CSS (kanoniczka): 16.11.2010, 14:11 Wszystko w porządku Ciekawska :) Czasami dobrze jak ktoś nas zmobilizuje, a dla mnie to też refleksja nad własnym powołaniem, powrót do pierwotnej miłości, tej sprzed 18 lat. Wieczorem napiszę kolejny rozdzialik, ale teraz nie powiem jaki będzie miał tytuł:) BOGUSIU, wybacz, napisałaś: siostr, ja to zrozumiałam jak sióstr, ale może to błogosławiona (czyt. szczęśliwa) pomyłka:) W prezenatcjach jest krótka informacja o siostrach kanoniczkach Ducha Świętego, zapraszam do oglądnięcia. do ROZEZNAJĄCEJ: Pan posługuje się czasami wydawałoby się drobiazgami, przez które zaprasza nas do danej wspólnoty: to może być konkretne świadectwo siostry, często charyzmat czyli rodzaj daru dla wspólnoty zakonnej jakim ma się dzielić z innymi, rodzaj posługi, czasami nawet strój zakonny :) Z mojego doświadczenia, warto przyjechać do danej wspólnoty bez żadnych deklaracji, by porozmawiać, ZOBACZYĆ. Myślę, że takim miernikiem jest pokój serca, gdy człowiek odkrywa, że jest we właściwym miejscu. Pozdrawiam i pamiętam w modlitwie (celiroza@interia.pl) rozeznajca : 16.11.2010, 13:38 Mam pytanie do Sióstr, Jak rozpoznać czy to jest ten właściwy zakon- zgromadzenie? np, jak jestem pod wielkim wrazeniem kilku? Gdzie bym nie była cos mnie ciagnie do kazdego... pozdrawiam i pamietam w modlitwie Bogusia: 16.11.2010, 10:49 Do s.Lucji.Tak mowilam o Siostry Zgromadzeniu :)ale oczywiście nie szkodzi nic blizej zapoznac Zgrmoadzenie S.Celiny :)Moze wlasnie to jest ten moment zeby cos juz wybrac ...i byc szczęśliwą.Pozdrawiam :) Ciekawska :(: 16.11.2010, 08:56 Siostro Celino :) Ma Siostra rację...Nie powinnam o to prosić. Przepraszam...Chciałam tylko jeszcze podziękować za kolejny wpis ;) Przeczytałam i aż się wzruszyłam...POZDRAWIAM :) Pamiętam w modlitwie :) s.Celina CSS (duchaczka): 15.11.2010, 21:16 Ciekawska, dziękuję za pozdrowienia i odwzajemniam. Ach, do czego ty mnie namawiasz :) Tak publicznie wyjawiać tęsknoty mego serca :) No dobrze, drugi rozdzialik (piszę rozdzialik a nie rozdział, bo to takie minirozdziały). Tytuł: KOCHAĆ I BYĆ KOCHANĄ. Jak każda nastolatka chciałam przeżyć taką piękną, romantyczną miłość . Doświadczyć, że jestem dla kogoś ważna, że ktoś zabiega, troszczy się... rozumiecie? Wiem co to znaczy dziewczęca milość, słyszałam wyszeptane wyznania, a jednak to nie było to. Dlaczego? Sama nieraz zastanawiałam się: dlaczego Panie Jezu?... Czasami ze złością, czasami z przeczuciem, że to nie dla mnie, ze to jednak nie ten kierunek. Uśmiechnięta, otwarta na innych, taki promyk towarzystwa, a jednak Ktoś wciąż przechodził obok i pytał: Czy chcesz?... Gdy byłam już w klasztorze odwiedził mnie przyjaciel z lat szkolnych. Zapytał: Czy jesteś szczęśliwa? Spojrzałam na niego i odpowiedziałam: TAK. Nieraz sobie myślę, że Jezus jest najlepszym Reżyserem. To On w scenariuszu mego życia zaplanował spotkania, relacje, które ubogacały, ale nie dawały spełnienia. Czsami wierzgałam, uciekałam, ale Jezus z niesamowitą delikatnością BYŁ BLISKO, PATRZYŁ, by cicho zapytać: czy chcesz?.... "Pokój można znaleźć tylko w TAK". Szukałam miłości pięknej, w której byłabym bezwarunkowo kochana i znalazłam. Mój Wybrany, który sam mnie pierwszy wybrał, wciąż na mnie patrzy i zapewnia: kocham cię taką jaką jesteś. I zaprasza do niesamowitej przygody, pełnej miłości, zaufania i prośby, aby przyprowadzić do Niego, do Jezusa, wielu braci i sióstr, aby doświadczyli, ze Jezus ich kocha taką samą miłosierną miłością. Czy zaufasz Jezusowi, rzucisz się w Jego ramiona i odpowiesz TAK, aby zbawiać dusze dla Nieba? (celiroza@interia.pl) ania: 15.11.2010, 16:39 Kochaj mnie, abym umiał kochać. Uczę się życia od Ciebie. Pozdrawiam Cię Paulina. s. Lucia: 15.11.2010, 13:33 Bogusiu, nie wiem czy mówiłaś o naszym Zgromadzeniu czy o Siostrach Duchaczkach, tak czy owak dla kogoś, kto bardzo pragnie odległość nie jest takim problemem:) Najlepszy przykład to moja osoba:) jestem w Polsce daaaaaaaaaaaaaaleko od Brazylii:) pomyśl sobie gdybyś miała pojechać do Brazylii, by tam poznać Zgromadzenie. A będąc już w Polsce można zrobić sobie wycieczkę i przy okazji podróży podziwiać piękne polskie krajobrazy, nowych ludzi. Jakaś korzyść zawsze z tego będzie:) Zachęcam i pozdrawiam. Pozdrawiam też s. Celinę. Z modlitwą, s. Lucia. Ciekawska :): 15.11.2010, 10:06 Siostro Celino... Dziękuję bardzo za świadectwo :) Z niecierpliwością czekam na kolejny rozdział ;) POZDRAWIAM SERDECZNIE :) Do Poli: 15.11.2010, 08:06 4 miesiące w Zakonie to początek formacji. Pożyj w nim 10 to twoje doświadczenie będzie większe. Prawa prawami a konieczność koniecznośćią :): 15.11.2010, 00:28 A kiedy bedzie strona po polsku :)? s. Celina CSS (kanoniczka): 14.11.2010, 22:49 Nic nie szkodzi, moje Zgromadzenie ma kilkanaście domów w Polsce, pewnie któreś jest bliżej ciebie:) A skoro zaczęłam pisać to muszę dotrzymać obietnicy danej Ciekawskiej i zacznę opisywać moją drogę do Zakonu. Ten rozdzialik nazwę: MOJA SIOSTRA:) A było tak:) Myślę, że iskierka pojawiła się gdy byłam dzieckiem i podziwiałam siostrę, moją katechetkę. O dziwo, to właśnie duchaczka (kanoniczka) była osobą, która mówiła mi o Jezusie, obdarzała uwagą, uśmiechem. Takie proste, ale dla sześciolatka czy siedmiolatka taka dobra siostra byla ideałem :) Potem siostry duchaczki (kanoniczki) wyjechały z parafii, przyszły inne siotry. Gdy byłam nastolatką moja dawna katechetka zaprosiła mnie na rekolekcje. Wtedy chyba najbardziej Jezus dotykał serca. Nie jechałam z myślą o powołaniu, ale dla umocnienia wiary, spotkania. Nigdy moja siostra mnie nie namawiała, nie proponowała, ale zawsze towarzyszyla. Jestem jej bardzo wdzięczna za ten czas, bo znając siebie, gdyby była nachalna, to pewnie by mnie tu nie było. I dlatego, że miałam do niej zaufanie, wiedziałam, że szanuje moją wolność, zaraz jak dowiedziałam się, że zdałam maturę pierwsze kroki skierowałam do Warszawy, gdzie siostra mieszkała. Wiedziałam już, że chcę do sióstr duchaczek (kanoniczek) dołączyć, ale czułam się zagubiona, ponieważ nie wiedziałam, jak mam to zrobić. I znowu nieoceniona okazała się pomoc mojej siostry. Teraz jestem profeską, a moja siostra przełożoną wspólnoty, ale dla mnie jest zawsze MOJĄ S. ALMĄ. (celiroza@interia.pl) Bogusia: 14.11.2010, 19:14 Szkoda ze tak daleko z checia bym poznala blizej Siostr Zgromadzenie ...Pozdrawiam:) s. Celina CSS (kanoniczka): 13.11.2010, 21:09 Ja też witam s. Lucję, a tym bardziej, ze Lublin to moje rodzinne miasto :) Ciekawska, ponieważ prosiłaś, to ja też chętnie dorzucę krótką historię mojego powołania, ale jak pozwolisz, nastąpi to w drugim poście. Już dawno zamierzałam wytłumaczyć się dlaczego przy imieniu piszę zamiennie kanoniczka albo duchaczka. Oczywiście z szacunkiem dla 92 lat istnienia Zgromadzenia s. Łucji, Zgromadzenie Sióstr Kanoniczek Ducha Świętego ( tu już pojawia się kanoniczka i duchaczka, bo od Ducha Świętego), żeńska gałąź średniowiecznego Zakonu Ducha Świętego został założony w XII w przez bł. Gwidona z Montpellier. I chociaż to brzmi tak "zagranicznie" to w Polsce Zakon Ducha Świętego, do którego należeli bracia duchacy i siostry duchaczki, został sprowadzony już w XIII w, a dokładnie 1220. I tak w Krakowie od 1244 nieprzerwanie siostry żyją, modlą się i służą miłością miłosierną tym najbardziej potrzebującym: chorym, dzieciom i ubogim. Jezus powiedział: cokolwiek uczyniliście jednemu z tych braci moich najmniejszych, Mnieście uczynili". To są słowa, które poruszyły i zapadły w serce Gwidonowi. Słowa padły na żyzną glebę serca naszego Założyciela, tak że zbudował szpital Ducha Świetego, w którym znalazło się miejsce dla każdego.... Jeśli kogoś zainteresuje osoba bł. Gwidona albo chciałby się dowiedzieć więcej o nas, zapraszam na www.kanoniczki.pl oraz www.gwidon.pl Ciekawska, jak obiecałam następny post będzie o moim powołaniu. Pozdrawiam s. Lucję i wszystkich czytająch i rozeznających drogę. Z modlitwą(celiroza@interia.pl) s.Lucia: 13.11.2010, 19:08 Droga Ciekawska;):Tak oczywiście moge podać adres e-mail: wynagsercajezusa@hotmail.com Czekam na wiadomość...Z modlitwą...;) Do Bogusi: Nasze Zgromadzenie istnieje już 92 lata, a w Polsce mamy tylko jeden dom w Lublinie, który istnieje 8 lat. Pozdrawiam Cię serdecznie...;) Bogusia : 13.11.2010, 16:33 Do s.Luci .Od ilu lat juz istnieje Zgromadzenie ?Gdzie maja Siostry domy w Polsce ?pozdrawiam:) Ciekawska :): 13.11.2010, 14:34 DO SIOSTRY LUCJI :) Dziękuję, że podzieliła się Siostra z nami swoim świadectwem :) Takie historie są zawsze bardzo ciekawe i chyba niepowtarzalne...Napisała Siostra, że chciałaby wiedzieć kim ja jestem. Chętnie coś napiszę, ale czy może Siostra podać swój adres e-mail??? POZDRAWIAM ;) s.Lucia: 13.11.2010, 10:47 Droga Ciekawska:) krótko mówiąc moje powołanie jest niepowtarzalne czyli byłam szarym człowiekiem tak jak każdy... Byłam bardzo współczesna dziewczyna w dobrym sensie- kochałam świat; miałam swoje plany życiowe jak każdy- planowałam swoje życie czyli bardzo pragnęłam założyc rodzinę i w tym kierunku podążałam. Nie miałam żadnych innych planów, ale pewnego dnia Bóg zmienił mój plan i powiedział jaki jest Jego plan w stosunku do mnie to nie znaczy że widziałam Boga ale postawił na mojej drodze pewna osobę konkretnie mówiąc kapłana który w sposób trudny do wytłumaczenia pomógł mi doświadczyć że Bóg mnie powołuje do czegos innego... czyli do życia konsekrowanego. Czułam się bardzo kochana przez Boga, i ta miłość wymagała ode mnie odpowiedzi- konkretnej odpowiedzi. Świat dla mnie stracił sens tzn. że nie był on dla mnie już taki pociągający jak wcześniej... Bardzo dużo się modliłam zanim podjęłam ostateczna decyzję i często towarzyszyło mi słowo które umacniało mnie w tej decyzji i wstąpiłam do zakonu, którego charyzmatem jest wynagradzanie Sercu Jezusa. I zachęcam Was do wynagradzania Sercu Jezusa niezaleznie od stanu życiowego... Jestem ciekawa kim jesteś, co robisz, co planujesz. Czekam na odpowiedz i pamiętam w modlitwie...Pozdrawiam;) Ciekawska :): 12.11.2010, 21:37 Do SIOSTRY LUCJI :) Czy mogłaby Siostra napisać również coś na temat odkrywania własnego powołania? Czyli jak to się stało, że Siostra jest...siostrą zakonną :) Mam nadzieję, że będzie nas Siostra odwiedzała tak często, jak nasza Siostra Celina :) Właśnie...SIOSTRO CELINO, czy Siostra również mogłaby napisać coś o sobie??? Drogie Siostry - kto pierwszy, ten lepszy ;) s.Lucia: 12.11.2010, 21:36 Cała historia naszego Zgromadzenia zaczęła się dawno, daaaaaaaaaawno temu (ale nie tak bardzo dawno:) od pewnego pobożnego włoskiego Kapłana, Antoniego Celony, który odkrył w sobie charyzmat wynagradzania. Czytając "znaki czasów" (trzęsienie ziemi z 1908 r., które zniszczyło zupełnie Mesynę) odkrył jego potrzebę i ważność. Będąc duszpasterzem mocno zaangażowanym w swoje posługiwanie, czuł wręcz wewnętrzne przynaglenie, by dążyć do odnowy nie tylko materialnej, ale nade wszystko duchowej człowieka. Jako człowiek bardzo pokorny, zdawał sobie sprawę, że będzie potrzebował "wielu serc", które poniosą ten ideał życia poświęconego Bogu i drugiemu człowiekowi. Dziś my staramy się nim żyć Gdybym miała pokrótce streścić to czym i jak żyjemy, to użyłabym tylko jednego słowa: MIŁOŚĆ. Cały ideał wynagradzania tu się zawiera i stąd czerpie swe źródło: Miłość jest wynagradzaniem a wynagradzanie jest miłością (ks. A. Celona). Realizujemy to przepiękne powołanie poprzez miłość Boga, który z miłości do nas ukrył się w kawałku chleba. Stąd też wieczysta adoracja Najświętszego Sakramentu staje się naszą "potrzebą miłości". Adoracja wynagradzająca za tych, którzy nie kochają, nie adorują, nie ufają, nie wierzą ... "Uwielbiajcie ze mną Pana i wywyższajmy razem Jego Imię" staje się dla nas mottem życia i działania. Na wzór Maryi staramy się uczynić z naszego życia hymn chwały i uwielbienia Boga za dzieło stworzenia i odkupienia człowieka. Ona jest dla nas wzorem i przewodniczką. Z kontemplacji Bożej miłości, wcielonej w Osobie Chrystusa, wypływa część czynna naszego powołania. Wszystko, cokolwiek czynimy, łączymy z zasługami Jezusa i w Nim ofiarujemy Bogu Ojcu, współpracując w ten sposób w dziele odkupienia. Każda Służebnica Wynagrodzicielka, pisał Założyciel, ma być jak Chrystus: kapłanką i ofiarą, by swoim życiem wynagradzać za ogrom grzechu i zła i stać się "kanałem" przez które spływać będzie na ludzkość Boże błogosławieństwo. I tak staramy się kochać każdego człowieka "z czułością Serca Jezusowego". W praktyce przekłada się to na prowadzenie przedszkoli, szkół i pensjonatów dla studiujących (Włochy, USA), pomoc najuboższym i alfabetyzacja (Brazylia, Afryka), pomoc dzieciom opuszczonym i z trudnych rodzin (Polska). Nasze powołanie to wynagradzanie miłością To by było na tyle. Mam nadzieję, że udało mi się napisać coś ciekawego:) Pozdrawiam, z modlitwą;) [1] [2] [3] [4] [5] [6] [7] [8] [9] [10] [11] [12] [13] [14] [15] [16] [17] [18] [19] [20] [21] [22] [23] [24] [25] [26] [27] [28] [29] [30] [31] [32] [33] [34] [35] [36] [37] [38] [39] [40] [41] [42] [43] [44] [45] [46] [47] [48] [49] [50] [51] [52] [53] [54] [55] [56] [57] [58] [59] [60] [61] [62] [63] [64] [65] [66] [67] [68] [69] [70] (71) [72] [73] [74] [75] [76] [77] [78] [79] [80] [81] [82] [83] [84] [85] [86] [87] [88] [89] [90] [91] [92] [93] [94] [95] [96] [97] [98] [99] [100] Autor Tresć Trzy sposoby rozpoznawania swojego powołania: 1. Prosić w modlitwie Boga o odpowiedź. 2. Zapytywać swego kierownika duchowego. 3. Zadawać pytanie samemu sobie, świadomemu własnych skłonności. Prezentacje o powołaniu Powołanie zakonne [ Pobierz ] Rozmiar: 1589 kb, Pobrań: 11322 Powołanie [ Pobierz ] Rozmiar: 342 kb, Pobrań: 12431 Powołanie uczniów [ Pobierz ] Rozmiar: 396 kb, Pobrań: 4707 Listy z klasztoru [ Pobierz ] Rozmiar: 9398 kb, Pobrań: 9105 Oto ja! Poślij mnie! [ Pobierz ] Rozmiar: 1980 kb, Pobrań: 8547 Poszedłbym za Tobą, ale... [ Pobierz ] Rozmiar: 1422 kb, Pobrań: 8402 Co mam czynić Boże? [ Pobierz ] Rozmiar: 138 kb, Pobrań: 8376 Modlitwa JP II o powołania [ Pobierz ] Rozmiar: 2004 kb, Pobrań: 5085 Ogłoszenie powołanione [ Pobierz ] Rozmiar: 952 kb, Pobrań: 11542 Prezentacje zakonów Siostry Maryi Niepokalanej [ Pobierz ] Rozmiar: 6377 kb, Pobrań: 6871 Służebnice NSJ [ Pobierz ] Rozmiar: 1380 kb, Pobrań: 6197 Siostry Pasterki [ Pobierz ] Rozmiar: 9611 kb, Pobrań: 5994 Siostry Honoratki [ Pobierz ] Rozmiar: 1974 kb, Pobrań: 5487 S. Franciszkanki Rodziny Maryi [ Pobierz ] Rozmiar: 14052 kb, Pobrań: 6149 Córki Serca Maryi [ Pobierz ] Rozmiar: 15915 kb, Pobrań: 4240 Siostry Nativitanki [ Pobierz ] Rozmiar: 9198 kb, Pobrań: 6858 Siostry Misyjne Służeb. Ducha Św. [ Pobierz ] Rozmiar: 10062 kb, Pobrań: 4615 Siostry Służeb. Miłosierdzia [ Pobierz ] Rozmiar: 3930 kb, Pobrań: 4802 Klaryski z Bydgoszczy [ Pobierz ] Rozmiar: 18905 kb, Pobrań: 4147 Siostry Felicjanki [ Pobierz ] Rozmiar: 23846 kb, Pobrań: 4702 S. Kanoniczki Ducha Świętego [ Pobierz ] Rozmiar: 5663 kb, Pobrań: 3684